در پرسپولیس پول نيست اما حتي بازيكنان معمولی‌هم ستاره می‌شوندسپاهان در خدمت سرخ‌ها
شیوا دورانگر – خبرنگار: هرساله با آغاز فصل نقل و انتقالات، باشگاه‌های صنعتی و متمول تلاش می‌کنند با پیشنهادهای نجومی ستاره‌های سایر تیم‌ها را جذب کنند تا تیم پرقدرتی را روانه مسابقات کنند و معمولا به‌ندرت پیش می‌آید بازیکنی در مقابل پیشنهادات این تیم‌ها وسوسه نشود.
به گزارش پرسپولیس نیور، گاهی این تصمیم فقط در جهت تقویت تیم خودی نیست و هدف یک باشگاه از ارائه پیشنهاد به بازیكنان سنگ‌اندازی در مسیر سایر رقباست تا با ایجاد قیمت‌های کاذب مانع از تقویت باشگاه‌های دیگر شوند. از این بلبشو بیشتر از همه بازیکنان و مدیر برنامه‌های آن‌ها سود می‌برند و مبالغی را به جیب می‌زنند که در خواب هم نمی‌دیدند و این را باشگاه خواهان نیز به‌خوبی واقف است، اما مگر جنگ قدرت این چیزها را می‌شناسد، این افراد حاضرند برای زمین زدن رقبا میلیاردها ریال ضرر کنند و حتی شأن و منزلت خود و باشگاه را برای جذب یک بازیکن پایین بیاورند. نمونه این را در ماجرای انتقال امین قاسمی نژاد به استقلال شاهد بودیم که چطور برای بازیکنی که نه سابقه آقای گلی دارد و نه بازی ملی از کوچک تا بزرگ همه در باشگاه جمع شده و فقط کم مانده بود زیر پای مهاجم سابق پدیده فرش قرمز پهن کنند. حتی خرید این بازیکن چنان آبی‌ها را از خود بی‌خود کرده که در توهمات خود دربی خیالی راه انداخته و چیزی نمانده بود ستاره سوم را بزنند! دلیل این شگفت‌زدگی چیزی جز قرار گرفتن نام قاسمی نژاد در لیست خرید پرسپولیس نبود; بماند که این مهاجم اولویت اول گل‌محمدی نبود و چه‌بسا اگر مغانلو جدا نمی‌شد اصلا سراغ وی نمی‌رفت. و از آن‌طرف پرسپولیس در رقابت با استقلال توانست رضا اسدی را جذب کند، اما هرگز روی این انتقال جوری مانور داده نشد که انگار فتح الفتوحات صورت گرفته و از این بازیکن هم مثل سایرین استقبال صورت گرفت.
یا همین مغانلو که صحبتش شد، چنان از دید سپاهانی‌ها انتقال بزرگی قلمداد می‌شود که گویی این باشگاه مسی یا رونالدو را از چنگ پرسپولیس درآورده. البته که در خوب بودن این بازیکن شکی وجود ندارد، اما مغانلو هم مثل قاسمی نژاد آنچنان در فوتبال ایران اسم و رسم دار نبوده و جز قهرمانی با پرسپولیس نه صاحب عنوان و افتخار خاصی بوده و نه سابقه ملی دارد.او یک نیم‌فصل به‌صورت قرضی در پرسپولیس حضور داشت و توانست گل‌های مهمی برای این تیم بزند. اینکه چرا پرسپولیس نتوانست این بازیکن را حفظ کند بحثش جداست و قبلا در مورد آن صحبت شده است. قطعا اما چیزی که از همه بیشتر در جدایی این بازیکن نقش داشت پول بود; پولی که تیم به‌ظاهر صنعتی سپاهان داشت و پرسپولیس نداشت. وگرنه باشگاه پرتغالی چه بده و بستانی غیر از این با سپاهانی‌ها داشت که بخواهد پرسپولیس را دور بزند. البته همین‌که سپاهانی‌ها می‌گویند این بازیکن را در ازای محبی جذب کرده و به سبک استقلالی‌ها نمی‌گویند خود مغانلو هزینه انتقالش را داده جای شکر دارد, شما هم باور می‌کنید هیچ‌گونه وجهی بابت این انتقال نپرداخته‌اند! و بگذارید سپاهانی‌ها هم مثل استقلالی‌ها خود را برنده ال‌کلاسیکو بدانند و در حد گرفتن یک جام سرمست باشند. بالاخره چند فصل است پرسپولیس رقبایش را در حسرت جام گذاشته و نه اجازه می‌دهد کسی قهرمان لیگ و جام حذفی شود،نه سوپر جام. به برخی‌ها که حتی سهمیه آسیایی هم نمی‌رسد. به‌هرحال حق دارند از اینکه در یک رقابت با پرسپولیس کم نیاورده‌اند شادمانی کنند. گرچه اینجا هم اگر رقابت در شرایط برابر بود باید دست‌خالی می‌ماندند، اما جالب است که هر فصل با وجود اینکه این به قول خودشان جنگ را می‌برند بازهم به مقصود نمی‌رسند. رقبای پرسپولیس امسال هم بیشترین هزینه و ریخت‌وپاش را در نقل و انتقالات داشته و ستاره‌های لیگ را دست‌چین کرده‌اند، به این امید که بتوانند به سلطه پرسپولیس پایان دهند اما همان‌طور که هیچ تیمی در ۵ فصل اخیر نتوانست جام قهرمانی را از دست سرخ‌ها بگیرد، بازهم سرخ‌ها تمام تلاش خود را می‌کنند که آن‌ها به هدف‌شان نرسند.
حتی اگر گل محمدی برخی ستاره‌های تاثیرگذارش را از دست داده باشد، حتی اگر سنگ‌اندازی‌های رقبا ادامه داشته باشد.
پرسپولیس اگر پول ندارد اما در عوض چنان اعتبار و محبوبیتی دارد که می‌تواند حتی ستاره‌های تیم‌های رقیب را هم با دست‌خالی به سمت خود بکشاند که این را در نقل و انتقالات اخیر به‌خوبی دیدیم. یکی برای آمدن به این تیم خانه‌اش را فروخت، آن یکی برای فسخ قراردادش با تیم پرتغالی از جیب هزینه کرد و سایرین هم به عشق پوشیدن پیراهن این تیم بدون دریافت هزینه امضا کردند.
مگر غیر از این است که امثال رضا اسدی و رضا دهقانی بازیکنان تیم‌های پایه سپاهان بودند؟ اما چه اتفاقی می‌افتاد که آن‌ها قید پیشنهاد مالی بهتر تیم سابق خود را می‌زنند و به پرسپولیس می‌آیند؟ اگر بنا بر کری خواندن و جنگ راه انداختن باشد که پرسپولیسی‌ها باید بگویند 2 بازیکن خود سپاهان را از چنگ این تیم درآورده‌اند، اما اگر کری هم باشد در زمین فوتبال است. رقابت اصلی در واقع آنجاست. شاید خریدن ستاره بتواند باعث قدرت گرفتن یک تیم شود ولی قطعا تضمین‌کننده قهرمانی نیست. و این هنر یک مربی است که چطور از ستاره‌ها و حتی بازیکنان متوسط در خدمت تیم بازی بگیرد که بارها و بارها در این باره صحبت شده. البته رقیبان پرسپولیس بعد از هر ناکامی سعی دارند موفقیت‌های این تیم را به مسايل پست پرده ربط دهند،اما شاید خود متوجه نباشند که با این تهمت‌ها چقدر به سرخ‌ها انگیزه می‌دهند. و چیزی که شاید کمتر درباره آن صحبت شده همین کمک‌های غیبی رقبا به پرسپولیس در مسیر قهرمانی بوده است. از خودزنی درون خود تا در اختیار گذاشتن بازیکن خوب به پرسپولیس. به‌طور مثال پرسپولیس فصل قبل احسان پهلوان و میلاد سرلک را از تیم‌های ذوب‌آهن و پدیده جذب کرد; دو بازیکنی که پرورش‌یافته مکتب سپاهان بودند و توانستند از ارکان قهرمانی پرسپولیس باشند. یا همین سید جلال حسینی که به‌عنوان کاپیتان و رهبر خط دفاعی با حضورش توانست برای این تیم آرامش بیاورد و به دفاعش امنیت و استحکام دهد پیشینه سپاهانی دارد و پیشرفتش را در این باشگاه استارت زد. همچنین سعید آقایی که اتفاقا از خود تراکتور هم پیشنهاد داشت، در پایه‌های این باشگاه مطرح شد. و محمد انصاری که نقشش را در قهرمانی‌های پرسپولیس نباید نادیده گرفت در پست‌های مختلف برای پرسپولیس درخشید در پایه‌های استقلال رشد کرده بود و بسیاری از نفرات دیگر که در این سال‌ها همراه این تیم بودند.
بدون تعارف پرسپولیس هیچ‌وقت نتوانست مثل رقبا آکادمی فوتبال داشته باشد و در رده‌های پایه حرف برای گفتن داشته باشد و این یک نقطه ضعف بزرگ برای این باشگاه است و همیشه دنبال حاضری خوری بوده. و در واقع رقبای پرسپولیس بدون اینکه متوجه باشند با ساختن بازیکنان باکیفیت و از دست دادن آن‌ها بیشترین کمک را به پرسپولیس در راه قهرمانی داشتند. و بعدها برای اینکه بتوانند با همان بازیکنان رقابت کنند با پرداخت‌های میلیاردی به ستاره‌ها تلاش کرده‌اند به تیم پرسپولیس برسند. و این یکی از ضربه‌هایی بوده که این تیم‌ها به خود زده‌اند. البته همان‌طور که گفته شد آن‌ها هنر بازی گرفتن از این بازیکنان را نداشتند. در پرسپولیس معمولی‌ها هم ستاره می‌شوند و در استقلال،سپاهان و تراکتور ستاره‌ها تبدیل به یک بازیکن معمولی.
