مهتاب لطفیان – خبرنگار: تیم‌ملی ایران در نخستین گام از سری رقابت‌های مرحله مقدماتی جام جهانی ۲۰۲۲ قطر که روشن‌کننده وضعیت تیم‌های صعودکننده به این دوره از رقابت‌هاست، پنجشنبه‌شب از ساعت ۲۰:۳۰ در ورزشگاه آزادی به مصاف سوریه رفت.
در شرایط عادی پیش‌بینی‌ها از تقابل شاگردان اسکوچیچ با تیم‌ملی سوریه خوشبینانه بود اما با توجه به برنامه‌ریزی‌های عجیب فدراسیون فوتبال، وضعیت نیمکت و حواشی اطراف تیم‌ملی کمی امیدها از میان رفته بود و اغلب پیش‌بینی‌ها مبنی بر آن بود که شاهد بازی جذابی نباشیم.
پیش‌بینی‌ها درست از آب درآمد و تیم‌ملی درحالی بازی با سوریه، یکی از ساده‌ترین رقبای خود را پشت سرگذاشت که تنها یک گل وارد دروازه حریف کرد و با نتیجه یک‌بر صفر پیروز میدان شد.
نگاهی به ترکیب تیم‌ملی
پنجشنبه‌شب وحید هاشمیان و دراگان اسکوچیچ به دلیل شرایط کرونایی خود روی نیمکت تیم‌ملی حضور نداشتند و کریم باقری نماینده آن‌ها روی نیمکت بود و البته برخی تصاویر از نقش کریم انصاری فر در روحیه دادن به بازیکنان در رختکن حکایت داشت.
به‌هرروی سرمربی تیم‌ملی ۱۱ بازیکن خود را برای حضور در میدان این‌گونه انتخاب کرده بود: علیرضا بیرانوند، شجاع خلیل زاده، علیرضا جهانبخش، احمد نوراللهی، مهدی طارمی، وحید امیری، حسین کنعانی زادگان، سامان قدوس، جعفر سلمانی، علی‌قلی زاده، میلاد سرلک.
با توجه به فشردگی بازی‌ها در اروپا ، نگرانی‌هایی بابت حضور بازیکنان لژیونر در ترکیب وجود داشت و چند بازیکن کلیدی تنها ۳ روز پیش از بازی به اردوی تیم‌ملی اضافه شدند اما سرمربی تیم‌ملی چاره‌ای نداشت چرا که بیشتر بازیکنان تیمش را لژیونرها تشکیل می‌دهند و باید از آن‌ها استفاده می‌کرد.
تیم‌ملی ایران بازی را با سیستم ۱-۳-۲-۴ آغاز کرد و دلیل تغییر در سیستم عدم حضور سردار آزمون در ترکیب اصلی بود و در مقابل سوریه با سیستم پایه ۲-۴-۴ اما با گرایش بسیار دفاعی بازی را شروع کرد و در غیاب عمر السوما، این محمد الخریبین بود که به‌عنوان نیروی اصلی بخش هجومی سوریه، در مرکز خط حمله قرارگرفته بود.
به‌عنوان انتقادی به ترکیب چیده شده می‌توان به نقش مدافعان کناری اشاره کرد که وحید امیری و جعفر سلمانی آن را بر عهده داشتند و در رفت‌وبرگشت‌ها با سخت مواجه بودند. هرچند وحیدی امیری در پرسپولیس بازی در این پست را بارها تجربه و نقش خود را به‌خوبی ایفا کرده است اما در تیم‌ملی دست اسکوچیچ آن‌قدر بسته نیست که از او در این پست استفاده کند و از بهره بردن از توانایی‌های هجومی این بازیکن غافل شود.
نیمه دوم و تعویض‌های کلیدی
در نیمه دوم سلمانی و قدوس زمین مسابقه را ترک کردند و میلاد محمدی و صالح حردانی جای آن‌ها را گرفتند و به دفاع‌های چپ و راست رفتند. سیستم بازی ایران هم به ۳-۳-۴ تغییر کرد و وحید امیری نیز به بازیکنان هجومی تیم‌ملی اضافه شد تا در گل‌سازی به مهدی طارمی کمک کند.
دو تعویض انجام شده تغییر ویژه‌ای را در سیستم تیم‌ملی به وجود آورد و سبب شد تا نقش علیرضا جهانبخش و علی‌قلی زاده بیش از پیش مثمر ثمر باشد. ملی پوشان در چند صحنه موفق شدند لحظات حساسی را روی دروازه سوریه به وجود آورد اما سرانجام در دقیقه ۵۷ توسط جهانبخش گل ایران به ثمر رسید که حاصل پاس زیبای مهدی طارمی بود.
این گل سبب شد تا سوریه کمی از لاک دفاعی بیرون بیاید و کار را برای ادامه بازی راحت‌تر کند. ورود مهدی ترابی به‌جای علی‌قلی زاده نیز یکی دیگر از تعویض‌هایی بود که به چشم آمد هرچند که ترابی می‌توانست از ابتدا در ترکیب قرار گیرد و از تکنیک‌های خاص او برای دور زدن دفاع حریف استفاده کرد.
صدرنشینی ایران به کمک رقبا
پنجشنبه بازی‌های دیگری نیز در این گروه انجام شد و عراق توانست در خاک کره جنوبی یک امتیاز از این تیم بگیرد. در سوی دیگر امارات و لبنان نیز به تساوی دست پیدا کردند تا تیم‌ملی ایران با توجه به کسب پیروزی با ۳ امتیاز فعلا صدرنشین گروه خود باشد.
یکی از اتفاقات ویژه‌ای که می‌توان به آن اشاره کرد نیز دیدار ژاپن-عمان از گروه دیگر است که برانکو و شاگردانش موفق شدند در توکیو ۳ امتیاز از ژاپن دریافت کنند و همین مهم نیز توقع را از تیم‌ملی خودمان بالا برد چرا که مهره‌های در دسترس اسکوچیچ قابل قیاس با شاگردان برانکو نیستند و یک سر گردن به آن‌ها برتری دارند بنابراین کسب نتایج خوب برای تیم‌ملی خارج از دسترس نیست.
چشم امید به دیدار با عراق
فدراسیون فوتبال مانند دور قبل بازی‌های مقدماتی هیچ کار ویژه‌ای برای تیم‌ملی انجام نداده و با تیم بزرگسالان مانند رده‌های پایه برخورد کرده است . شاید اگر بخواهیم واقع‌بینانه به موضوع نگاه کنیم به نظر برسد بالانشینان فدراسیون هیچ درکی از اهمیت صعود به جام جهانی ندارند یا لااقل از انجام بازی‌های تدارکاتی!
به هر حال از امروز چشم‌ها به بازی با عراق است؛ تیمی که روی کاغذ برتری نسبت به تیم‌ملی ایران ندارد اما همیشه توانسته مشکل‌هایی را برای رسیدن به نتیجه برای ما به وجود آورد.
بااین‌حال پس از بازی با سوریه اسکوچیچ این فرصت را دارد که چند روزی تمرینات را با تمامی نفرات برگزار کند و این فرصت هرچند کوتاه اما بِه از شرایط پیش از بازی با سوریه است.
سوال‌ها بماند برای بعد!
اگر منصفانه به وضعیت بنگریم اصحاب رسانه به خاطر اهمیت به موفقیت رسیدن تیم‌ملی در این دوره از رقابت‌ها خیلی مراعات حال فدراسیون و روسای آن را کردند و تیغ انتقاد و تحلیل‌های خود را کُند اما پس از بازی با عراق باید شرایط اندکی تغییر کند.
پرسش‌هایی هست که برای هواداران فوتبال، مردم ایران و اصحاب رسانه بی‌پاسخ مانده و فدراسیون فوتبال باید در اسرع وقت به آن‌ها پاسخگویی کند.
اینکه وحید هاشمیان و دراگان اسکوچیچ در قرنطینه با کرونا دست‌وپنجه نرم کنند یک موضوع است و منفعل بودن اعضای فدراسیون و بازیکنان نسبت به‌سلامتی مربیان خود موضوعی دیگر.
تنها بازیکنی که پس از بازی مقابل سوریه از جای خالی اسکوچیچ یادکرد، علیرضا جهانبخش بود که با توجه به سابقه رفتاری او ، اتفاق عجیبی نیست. سایر بازیکنان اما با این موضوع بی‌اهمیت برخورد کردند و حتی سردار آزمون که از روی نیمکت بازی را تماشا کرده بود در پاسخ به این پرسش که غیبت سرمربی برای بازیکنان استرسی به وجود نیاورده ؟ گفت «به حدی بازیکن باتجربه داریم که نیازی به استرس نیست. صد درصد غیبت سرمربی تأثیر دارد.» او همچنین در جای دیگری از صحبت‌های خود به عملکرد فدراسیون اشاره‌کرده و گفته است «فدراسیون در حال حاضر تمام تلاش خود را می‌کند تا بهترین امکانات و موقعیت برای تیم‌ملی فراهم شود. فدراسیون در بحث برنامه‌ریزی خوب عمل می‌کند و همه بچه‌ها از فدراسیون جدید راضی هستند.»
حال پرسش ما این است ؛ آیا اگر مربی مانند کیروش هدایت تیم‌ملی را بر عهده داشت هم بازیکنی مانند آزمون و خیلی‌های دیگر تجربه خود را به نقش سرمربی برتری می‌دادند؟ یا از عملکرد فدراسیونی که نه بازی تدارکاتی برای آن‌ها در نظر گرفته و نه شرایط خاصی برای اردو این‌گونه تعریف و تمجید می‌کردند؟ یا نسبت به روزه سکوت سرمربی تیم‌ملی در قرنطینه بی‌تفاوت بودند؟
این‌ها و خیلی پرسش‌های دیگر پاسخ‌هایی دارند که احتمالاً فقط ما از آن بی‌اطلاعیم و پس از بازی با عراق در انتظار خواهیم بود تا با پرسشگری درست ، پاسخ‌های قانع‌کننده دریافت کنیم.
