ابراهیم فتاحی – خبرنگار: باشگاه پرسپولیس حضور خود در نقل و انتقالات تابستانی را از روز گذشته و یک روز پس از شروع مهلت یک‌ماهه فیفا با جذب علیرضا ابراهیمی از گل‌گهر سیرجان، اعلام کرد. این اتفاق در شرایطی روی داد که انتظار می‌رفت، نقل و انتقالات با تمدید قراردادها آغاز شود. ترجیح باشگاه نیز غیر از این نبود ولی به‌هرحال شرایط به شکل دیگری پیش رفت.
باشگاه پرسپولیس دیروز مذاکره با نعمتی از شهر خودرو را هم در باشگاه انجام داد. البته شکل قانونی این کار با توجه به مدت قرارداد این بازیکن با باشگاه کنونی‌اش، قابل بحث جداگانه است.
*و اما سید جلال
در کنار این ۲ نفر علاقمندی برای جذب اسدی هم می‌تواند ذائقه و رویکرد یحیی گل‌محمدی برای فصل آینده را نشان بدهد.
پرسپولیس درحال حاضر فرجی را دارد و ابراهیمی را هم گرفته است. اگر نعمتی را می‌خواهند، در دل خودش یک پیام روشن دارد که شاید همه متوجه شده باشند ولی کسی درباره‌اش سخن نمی‌گوید. ما هم قصد نداریم خیلی وارد این بحث بشویم اما لازم می‌دانیم تذکر بدهیم که این مساله باید به شکل مناسبی مدیریت شود.
با جذب این تعداد از مدافعان، اگر تعارف را کنار بگذاریم، بحث شرایط سید جلال حسینی در ادامه کار و یک‌سال باقی‌مانده قرارداد به میان می‌آید. بهترین و ایده‌آل‌ترین شرایط برای پرسپولیس و هواداران، مدیریت این مساله توسط خود یحیی و سید است. صدالبته جعفر سمیعی هم باید حواسش به این بخش کار باشد. نیازی هم به گفتن ما نیست که چه یحیی گل‌محمدی و چه سید جلال حسینی برای هواداران پرسپولیس چه قدر با ارزش و مهم هستند و باز نیاز به گفتن ما نیست که ارزش بازیکنانی مثل سید جلال که در گذر زمان ژن قهرمانی و پرسپولیس به پوست و گوشت‌شان نفوذ می‌کند و اهمیت انتقال این حس از سوی ایشان به بازیکنان جدید چه قدر زیاد است.
پس امیدواریم تجربه‌های گذشته باعث مدیریت خوب شرایط پیش رو بر اساس درک متقابل باشد.
*همیشه گزینه‌های بهتری هستند
از موضوعی که مطرح شد اگر بگذریم به بحث‌هایی می‌رسیم که طبیعی بود دیروز در بگیرد و تبعات آن را با کش‌وقوس‌هایی در شبکه‌های اجتماعی و کنش‌های جامعه هواداری شاهد بودیم. بعضی هم ترجیح دادند حرف‌شان را بخورند و وارد ماجرا نشوند.
قطعا بر سر این موضوع توافق نظر وجود دارد که گزینه‌های زیادی وجود ندارند که اگر پرسپولیس آن‌ها را جذب کند، همه طیف‌های هواداری بر سر آن‌ها اتفاق‌نظر داشته باشند. از این‌رو اکثر خریدها با این پدیده روبرو می‌شوند که بعضی سلیقه‌ها را راضی نمی‌کنند. این مساله در پرسپولیس بیشتر اتفاق می‌افتد که بدون هیچ تعارفی تعداد زیادی از خریدهای سال‌های اخیر بازیکنان سطح ممتاز یا یک نبودند. یعنی در بدو ورود چنین نبودند و شاید این برای پرسپولیس از جهت دیگری افتخار بزرگی باشد که بازکنان معمولی‌تر را که البته پتانسیل شخصیتی و فنی لازم دارند به بازیکنان تاپ بدل کرده است.
دلیل این مدل خرید هم مشخص است. در مقاطع مختلف نمی‌توانستیم به‌اندازه استقلال، سپاهان و تراکتورسازی هزینه کنیم. در اینجا امکاناتی مثل حواله‌های صنعتی هم وجود ندارد. به بازیکن داخلی هم حقوق ارزی نمی‌دهند و خیلی اتفاقات دیگر هم امکانش نیست.
در این شرایط، احتمالش زیاد است خریدها به شکلی باشد که برای بعضی شائبه ایجاد کند یا این سوال را مطرح کنند که مثلا با همین رقم چرا فلان بازیکن که یا واقعا بهتر است یا به‌زعم منتقد ممکن است بهتر باشد خریداری نشده است؟ پشت این حرف‌ها می‌تواند نظر سوء باشد همان‌طور که می‌تواند خیرخواهی مطلق برای پرسپولیس باشد . از همین رو متاثرکننده است که هر یک از دوطرف موافق و منتقد ماجرا به کلی یکدیگر را تخطئه کنند.
از سوی دیگر همیشه امکان‌های بهتری وجود دارد. به عنوان مثال چه کسی می‌تواند مدعی باشد که در دنیای فوتبال با رقم ۸۰۰ هزار دلار هیچ گزینه بلندآوازه‌تر از برانکو برای پرسپولیس نبود ولی واقعا چند نفر از آن‌ها جنسش با پرسپولیس جور بود. در واقع می‌توانیم بگوییم همیشه موارد بهتر وجود دارد ولی مورد بهتر همیشه گزینه بهتر نیست. البته خیلی اوقات هم می‌تواند باشد. در این شرایط آنچه اهمیت پیدا می‌کند برآیند کلی کار است.
*انتقاد، حمایت و اعتماد
روز گذشته با رونمایی از انتخاب‌های یحیی گل محمدی شاهد این بحث‌وجدل البته کمتر از گذشته بودیم که چرا این بازیکن آری و آن بازیکن نه؟ بعضی هم حضور افراد مشترک در واسطه‌گری اکثر بازیکنانی که پرسپولیس پس از حضور یحیی گل‌محمدی جذب کرده است، برای‌شان شائبه برانگیز است. این بحث‌ها و چالش‌های ذهنی وجود دارد و نمی‌توان منکر آن‌ها شد. البته به شکل محسوسی کمتر از گذشته شده است. دلیل این امر هم روشن است. عملکرد تیم و برآیند کار.
بالاخره هوادار نگاه می‌کند و می‌بیند از ترکیب این انتخاب‌ها با ترکیب انتخاب‌های قبلی، یک فینال آسیا بیرون آمده است و یک قهرمانی که ازنظر امتیازی با قهرمانی قبلی برابر و البته رکورد لیگ برتر ۲۰ ساله است. هوادار در هر موضوع و بحثی ورود می‌کند ولی درنهایت خواسته‌اش همین موفقیت و سربلندی تیم است.
در اینجا به همان نقطه‌ای می‌رسیم که به جمع شدن این بحث کمک می‌کند و آن «اعتماد» است. باید از یک‌جایی به بعد اعتماد کنیم. قطعا هرگونه تلاش برای بستن در انتقاد، اقدام برای تضعیف است. انتقاد باعث می‌شود همیشه بیشتر حواس‌مان را جمع کنیم و این به ما و مجموعه کمک می‌کند. انتقاد به پخته شدن تصمیم‌ها کمک می‌کند. هر انتقادی برای حمایت نیست ولی حمایت بسته‌ای است که در آن نمی‌تواند نقد عملکرد نباشد. نتیجه نگاهی غیر از این در کشور ما مشخص است. در کنار این باید بدانیم که درنهایت به نقطه‌ای می‌رسیم که باید اعتماد کنیم و به اصول اعتماد کردن پایبند باشیم تا از این طرف در مسیر تضعیف قرار نگیریم.
یک مربی انتخاب می‌شود. او هنگام جواب کردن بازیکنان، نحوه جواب کردن‌شان، انتخاب بازیکنان جدید. انتخاب‌های دیگر مثل تمرینات، سیستم، ترکیب، برخورد با بازیکنان و انبوه دیگری از موارد، مجموعه‌ای از تصمیم‌گیری‌ها است. همیشه ممکن است انتخاب‌ها و تصمیم‌های بهتر از آنچه وی انجام داده است وجود داشته باشد ولی باید دید برآیند آن تصمیم‌ها و انتخاب‌های درست و غلط چیست؟
به‌هرحال، هر فردی که انتخاب می‌شود، می‌خواهد برانکو باشد یا کالدرون و یحیی، مجموعه‌ای از ویژگی‌های اخلاقی، رفتاری، حرفه‌ای، تصمیم‌ها و انتخاب‌هاست. نقد می‌کنیم تا به سهم خودمان کمک کرده باشیم ولی از یک‌جایی هم باید اعتماد و حمایت کرد. ممکن است روزی تصمیمی بگیرد که باب میل ما باشد و روز دیگر نه. ولی او قرار نیست به ساز تک‌تک ما برقصد. آنچه اهمیت دارد این است که مجموع تصمیماتش هدف کلی را حاصل کند.
درک و اجرای درست این مساله از سوی هواداران پرسپولیس، از عوامل موفقیت پرسپولیس در این سال‌ها بوده است. ثباتی که از آن صحبت می‌شود از این دست بود وگرنه ماشاءا… کمتر از دیگران تغییر و تحول نداشته‌ایم و در این چند سال، کم زیر و رو نشدیم.
