برای فرار از هجمه فسخ قرارداد بازیکن خودی و بسته شدن پنجره نقل و انتقالات، شکایت از پرسپولیسی‌ها موثر است؟بازی با دم شیر
ابراهیم فتاحی – خبرنگار: یحیی گل‌محمدی آدم کم‌تجربه‌ای نیست. سال‌ها در این فوتبال بوده و بالا و پایین آن را دیده است. چم و خم کار را می‌داند. می‌دانیم ما مسایلی که در ادامه می‌گوییم غریبه نیست. فرض را بر این می‌گذاریم که او هم مصلحت‌های خاص و مدنظر خود را در نظر گرفته است. در این میان فرض دیگر این است که تحت‌فشارها بعضی مسایل را در نظر نگرفته باشد. شاید هم با بازیکنان خودش قرار گذاشته باشد که دعوا و چالش با دیگران را به او بسپارند و روی کار خودشان متمرکز شوند. همه این‌ها را در نظر داریم و با تمام این اوصاف به نظر باید بگوییم که یحیی گل‌محمدی شاید بیشتر باید درباره آن‌چه در رویارویی خارج از میدانی با رقبا انجام می‌دهد، فکر کند. یک دلیلش همین داستان شکایتی که به راه افتاد. حرف‌شان را زدند و حالا کنار نشسته‌اند. درباره این شکایت و ورود کمیته اخلاق و انضباطی هم بحث زیاد است. مجموعه‌هایی که وقتی هرکس هر چه دلش می‌خواست درباره پرسپولیس می‌گفت، آن‌قدر سکوت کردند و خنثی بودند که حالا کار به این نقطه کشیده است.
*محمدعلی کتک می‌خورد ولی مشت آخر را می‌زد
در ورزش‌های رزمی معمول است که برنده لزوما کسی نیست که ضربات سنگین‌تر و فنی‌تری می‌زند. گاهی برای برنده شدن باید تکنیک و توان ضربه خوردن و کتک خوردن را خوب بلد بود. باید بتوانی بیشتر تحمل کنی تا این‌که بیشتر بزنی. این‌قدر تحمل کنی که طرف مقابل از نفس بیفتد. این را بیشتر در بوکس دیده‌ایم در قهرمانی‌های افسانه و اسطوره‌ای مثل محمدعلی کلی دیده‌ایم. خیلی راحت بخواهیم حرف بزنیم در فیلم «راکی» دیده‌ایم.
محمدعلی کلی که مشت خوردنش روی رینگ از ضعف نبود. گاهی تاکتیکش این بود. بگذاری حریفت کاری که می‌خواهد را انجام بدهد ولی درنهایت تو کار را تمام کنی. در این‌جا نمی‌گوییم کار یحیی اشتباه است. مساله این است که در یک فوتبال اشتباهی حضور داریم، با رقبایی سر و کار داریم که بعضا چیزی برای از دست دادن ندارند.
*پرسپولیس نباید در زمین استقلال و سپاهان بازی کند
پرسپولیسی که در سال‌های اخیر اکثر جام‌ها را درو کرده است حسابش با تیمی که با زور و دعوا توانسته یک موز از سفره فوتبال بردارد، فرق می‌کند. یحیی برگ برنده پرسپولیس است. طبیعی است که یک‌طرف ماجرا بخواهد به هر کار و حرفی متوسل شود تا آرامش و تمرکز این‌طرف از مربی تا بازیکن را بر هم بزند. اصلا چرا فرض نکنیم که برنامه همین بوده است. یک روز این تیم و یک روز آن تیم، راه و بیراه هر چه به ذهن‌شان می‌رسد بگویند تا این‌طرف را آن‌قدر به تنگ بیاورند که در آستانه دربییا هفته‌های فینال گونه لیگ قهرمانان به حرف بیاید و بعد هم دوره بیفتند که وامصیبتا دیدید چه گفت و چه کرد؟!
الان بحث و جدل و چالش به سود کدام طرف است؟ طرفی که روی کار سوار و در موضع بالاتر است یا آن‌که می‌بیند دستش به‌جایی بند نیست؟ پرسپولیس نباید در زمینی که رقبایش می‌خواهند بازی کنند. بازیکنان پرسپولیس و از همه مهم‌تر سرمربی تیم به عنوان رهبر این گروه ارکستر باشکوه نباید وارد این بازی شوند که سیبل قرار بگیرند. تمام این بحث به خاطر نگرانی برای یحیی و مردانش است. برای این است که رقبا خوب می‌دانند در شرایط عادی نمی‌توانند جلوی پرسپولیس را بگیرند. نباید وارد بازی آن‌ها شد.
در حال حاضر بزرگ‌ترین چالش آن‌ها آرامش پرسپولیس است. آرامشی که شاید انتظار می‌رفت با بحران مالی پیش‌آمده بر هم بریزد. احتمالا هنوز هم امیدوارند که بعد دربی این اتفاق روی بدهد.
*ضربه به پرسپولیس در پوشش گرد و غبار
موضوع به همین‌جا ختم نمی‌شود. تعارف ندارد که قهرمانی‌های پرسپولیس فشار را از نمایندگان مجلس و دولت و وزارت ورزش گرفته تا فدراسیون و سازمان لیگ زیاد کرده است. قوت گرفتن تکرار قهرمانی هم این فشار را مضاعف کرده است. این فشارها در ادامه روی پرسپولیس سرشکن می‌شود. در چنین شرایطی هرقدر سروصدا بیشتر شود و گرد و خاک بیشتری به راه بیفتد، این پرسپولیس است که با واکنش‌ها روبرو می‌شود. در این اوضاع و احوال فضای ملتهب به زیان پرسپولیس و به سود رقبای آن است.
نکته دیگری هم وجود دارد. آن‌هایی که از هفته‌های گذشته مقدمه‌چینی کرده بودند و حرف‌هایی زدند که نتیجه‌اش واکنش یحیی شد حالا در آستانه دربی خودشان آرام نشسته‌اند و این سرمربی پرسپولیسش است که مورد شکایت قرار می‌گیرد!
*کمیته اخلاق و کمیته انضباطی اقدام کرده بودند، کار به این‌جا نمی‌رسید
و اما این ماجرا حالا به این نقطه رسیده است که استقلال از سرمربی پرسپولیس شکایت کرد و بیانیه هم صادر کردند. ماجرا حالا قشنگ‌تر شده است. مدت‌هاست که هر کس هر چه دلش می‌خواهد درباره پرسپولیس میگوید. از اشتباهات داوری سود برده‌اند و بیش از همه سروصدا کردند. طبیعی است که این‌طرف هم نگران شود که شاید همه این‌ها مقدمه‌چینی برای تاثر گذاری روی داوری‌ها برای دربی و دیدارهای پایانی لیگ باشد.
جالب اینجاست که داوران به زیان استقلال و سپاهآن‌هم دچار اشتباه شدند ولی اکثرا در مواردی که این تیم‌ها ۳ امتیاز مسابقه را گرفتند. در عوض اشتباهاتی که به سود آن‌ها رقم خورده است یا مانع شکست‌شان شده است یا تساوی را برای آن‌ها به پیروزی تبدیل کرده است. یک نمونه‌اش بازی با اخیر سپاهان و پیکان بوده است.
یا مثلا اشتباه داور باعث می‌شود تنها شکست این فصل پرسپولیس برابر آلومینیوم رقم بخورد ولی همین اشتباهات داوری با نادیده گرفتن ۲ پنالتی همین تیم آلومینیوم باعث پیروزی استقلال می‌شود. یا مثلا اگر اشتباه داوری نبود پیکان در دور رفت هم سپاهان و هم استقلال را شکست داده بود.
این تناقض‌ها و بعد طلبکار بودن تیم‌هایی که سود برده‌اند و در ادامه متعرض شدن عوامل‌شان به تیمی که اگر از اشتباه داوری درمجموع زیان ندیده باشد، سود هم نکرده است، صدای سنگ را هم درمی‌آورد وقتی از کمیته اخلاق و کمیته انضباطی هیچ صدایی درنمی‌آید.
اگر واکنش مناسب وجود داشت آیا پرسپولیسی‌ها مجبور شدند در مقام دفاع، به دنبال تنویر افکار عمومی باشد.
*چه کسی شروع کرد؟ استقلال و سپاهان یا پرسپولیس؟
مثال دیگر یک سوال ساده است. چه کسی شروع‌کننده این مسایل بود؟ آیا پرسپولیس این ماجراها را شروع کرد. آیا این عوامل استقلال نبودند که درباره پرسپولیس صحبت کردند. آیا این مدیرعامل استقلال نبود که به خود اجازه داد درباره پرسپولیس و سرمربی آن سخن گفت؟ چرا حرف‌هایی زدند که بازیکنان پرسپولیس فقط در پاسخ به آن بگویند، بیایید قراردادها را منتشر کنید و بعد از آن، انگار، گرده مرده پاشیده باشند.
آیا این بازیکنان سپاهان نبودند که درباره داوری بازی‌های پرسپولیس سخن گفتند در حالی که کارشناسان داوری درباره بازی پرسپولیس و مس رفسنجان به ۱۰ نفره شدن مس در نیمه اول بازی به عنوان نکته بارز اشاره داشتند و درباره بازی با گل گهر هم در ازای پنالتی اعلام نشده برای تیم مقابل گلی که زدند مردود بود چون روی خطایی به دست آمد که اصلا اتفاق نیفتاد. مساله این است که برای پرسپولیس چند جبهه بازکرده‌اند و اگر صحبت سیاست کردن و تحمل کردن این شرایط می‌کنیم برای این است که جبه‌های تازه‌تری باز نشود.
نصر فریاد شیران‌که اخیرا به عنوان معاون اجرایی باشگاه استقلال انتخاب شد دیروز مصاحبه‌ای داشت. از این سخن گفت که اگر مدیرعامل پرسپولیس حرفی بزند مدیرعامل استقلال در مقام پاسخگویی برمی‌آید و مثلا جایگاه یحیی گل‌محمدی را به وی بادآور شد. سوال این است که آیا وی آگاهانه در به روی انصاف بسته است یا واقعا خبر ندارد که این مدیرعامل استقلال بود که در روزهای گذشته درباره سرمربی پرسپولیس حرف زد؟ در روزهای گذشته چه اتفاقی افتاده است که جایگاه مدیرعامل استقلال جای حرف‌ها شده است. جای‌شان در جدول تغییر کرد یا مرام و مسلک‌شان؟
*دربی برای استقلال همه‌چیز است برای پرسپولیس، نه
نکته بعدی مربوط به خود ما است. در مقطع حساسی از لیگ برتر قرار داریم. سرنوشت دست پرسپولیس است اگر ۹امتیاز باقی‌مانده را بگیرد. این وسط جام حذفی و دربی را هم داریم. در وضعیتی هم قرار گرفته‌ایم که نیازی نیست یک را فدای دیگری کنیم.
حالا نکته کلیدی اینجاست که نگاه استقلال در مورد پرسپولیس فقط به دربی پیش رو نیست. قهرمانی پرسپولیس فقط فشار را روی سپاهان به جهت از دست دادن عنوان زیاد نمی‌کند. این مساله تاب‌آوری هواداران استقلال را هم تحت تاثیر قرار می‌دهد، به ویژه اگر دربی را هم نبرند. بدون تعارف سوابق داوری‌های دربی هم مطرح شدن نام فغانی را برای پرسپولیسی‌ها به عامل نگران‌کننده بدل می‌کند.
در این جا یک بخش موضوع مربوط به تیم و مربیان است. این‌که استقلال می‌داند هرقدر دربی را برای پرسپولیس پرهزینه‌تر کند و انرژی بیشتری از حریف خود بگیرند، در لیگ می‌تواند به ضرر پرسپولیس باشد.
همین نگاه باید برای هوادارآن‌هم باشد. فوتبال است و رو ندارد و آن‌هم با این شرایطی که در فوتبال ایران داریم.
سپاهان یک مقطع سخت را پیش رو دارد. باید در آبادان بازی کنند و بعد به مشهد بروند. در شرایط عادی اگر طرف حساب پدیده، سپاهان باشد که حداقل یک امتیاز را می‌گیرند. البته اگر صرفا با تیم سپاهان طرف باشند و در خود پدید اتفاقات عجیب‌وغریب روی ندهد. ده روز آینده از این جهت بسیار تعیین‌کننده است. استقلال می‌تواند تمام داروندارش را برای دربی بگذارد ولی داستان پرسپولیس فرق می‌کند.
*بازی با دم شیر
و اما با این داستان‌های که به راه افتاد و حالا هم از یحیی شکایت می‌شود و برایش بیانیه می‌دهند. یک نکته را فقط از باب یادآوری مطرح می‌کنیم. پرسپولیس و یحیی تنها نیستند. پرسپولیسی‌ها مثل شیر پشت آن‌ها ایستاده‌اند. اشکالی ندارد. هر کاری کردند که پرسپولیس را به زمین بازی خودشان بکشانند. ولی باید حواس‌شان باشد که این بازی با دم شیر است. بازی با دم شیر هم آخر و عاقبت خوشی ندارد.
