تراکتورسازی با وجودی که حالا یک باشگاه خصوصی محسوب می‌شود اما همچنان از بازیکنان سرباز استفاده می‌کند.
به گزارش پیروزی، تراکتورسازی اولین تیمی در لیگ ایران بود که محرومیت از دو پنجره نقل و انتقالاتی را تجربه کرد. یحیی گل‌محمدی هدایت این تیم را در این فصل سخت بر عهده داشت و البته آنها شرایط مناسبی در لیگ نداشتند و محورمیت داشت کار دست‌شان می‌داد. بعد از باز شدن پنجره محرومیت هم اوضاع آنطوری که تبریزی‌ها می‌خواستند پیش نرفت تا اینکه نارضایتی هواداران پرشور آذری از نتایج تراکتورسازی باعث تغییر و تحولات جدی در رأس مدیریت این باشگاه شد.
مردم انتظار داشتند که تراکتورسازی به عنوان نماینده استان، در جمع مدعیان باشد و صد البته که آنها شرایط بالقوه زیادی برای قرار گرفتن به عنوان یک قطب از فوتبال ایران را دارند.
درنهایت فشار مردم و توقع آذری‌ها نتیجه داد و از ابتدای فصل جاری، تراکتورسازی دیگر تیم نظامی نبود و به بخش خصوصی واگذار شد. همین واگذاری و تغییر و تحولات کافی بود تا تراکتورسازی که تا پیش از این از بازیکنان سرباز استفاده می‌کرد، به پرهزینه‌ترین تیم لیگ برتر تبدیل شود.
اسناد و مدارک نشان می‌دهد که بی‌شک تراکتورسازی‌ای که مربیان و بازیکنان خارجی گرانقیمت و صاحب‌نام را جذب کرد و در ادامه توانست لژیونرهایی چون مسعود شجاعی و اشکان دژاگه که کاپیتان تیم ملی بودند و البته حاضر به ادامه فوتبال‌شان در لیگ برتر ایران نبودند و همچنین احسان حاج‌صفی که او هم از جمله گرانقیمت‌های فوتبال ایران بود به عضویت تراکتورسازی درآمدند تا این باشگاه لقب گران‌ترین تیم تاریخ لیگ را به خود اختصاص دهد.
وضعیت مالی این باشگاه به گونه‌ای است که می‌تواند برای تماشاگرانش تخفیف‌های استثنایی برای تماشای بازی‌ها درنظر بگیرد. بلیت هزار تومانی که البته این رقم سهم هیئت فوتبال استان است، درواقع از امتیازهایی است که تراکتورسازی برای استقبال تماشاگرانش از بازی‌ها در نظر می‌گیرد، درحالیکه طرفداران تیم‌های تهرانی باید بین 15 تا 25 هزار تومان برای ورود به ورزشگاه و تماشای بازی پرداخت کنند که با توجه به اینکه معمولا بخش زیادی از هواداران فوتبال را قشر متوسط رو به پایین جامعه به لحاظ مالی تشکیل می‌دهند و محدوده سنی هواداران به طور معمول نوجوان و جوانانی هستند که هنوز وارد بازار کار نشده‌اند و درآمدی ندارند، طبیعتا پرداخت بلیت‌هایی با این قیمت‌ها به صورت میانگین دو بار در هفته به آنها فشار وارد می‌کند، چیزی که خوشبختانه در مورد طرفداران تراکتورسازی کمتر احساس می‌شود و به این شکل در بسیاری از بازی‌ها ورزشگاه 60 هزار نفری یادگار امام مملو از تماشاگر می‌شود.
بعد از اینکه تراکتورسازی از سپاه به بخش خصوصی واگذار شد طبیعتا آن شرایطی که قبلا برای این باشگاه در مورد جذب بازیکن سرباز وجود داشت، دیگر نباید شامل حال این تیم شود اما شنیده می‌شود وضعیت در مورد چند بازیکن این تیم به گونه‌ای دیگر است.
احسان پهلوان، دانیال اسماعیل‌فر و مهدی مهدی‌پور سه بازیکنی بودند که فصل گذشته به عنوان سرباز به این تیم آمدند. به پهلوان خیلی بازی نمی‌رسد اما اسماعیل‌فر و مهدی‌پور این روزها بازیکنان شاخص تراکتورسازی هستند که گل‌های سه‌امتیازی‌ای هم برای این تیم به ثمر رسانده‌اند.
حال سوال اینجاست با توجه به اینکه تراکتورسازی دیگر تیم نظامی نیست، چرا همچنان از بازیکن سرباز استفاده می‌کند؟ طبیعتا بازیکنانی در این سطح نمی‌توانند برای پشت سر گذاشتن دوره سربازی‌شان راهی دیگر تیم نظامی فوتبال که فجرسپاسی است و در لیگ یک حضور دارند، بشوند، اما می‌شود با توجه به اینکه تراکتورسازی حالا یک تیم خصوصی است، لااقل این سه نفر به تیم سابق‌شان ذوب‌آهن که تیمی دولتی است، برگردند تا از امتیازی بیشتر از سایر تیم‌ها برخوردار نباشند. ضمن اینکه ممکن است در آینده بازیکنان سرباز بتوانند دوره خدمتی خود را در تیم‌های دولتی سپری کنند.
به هر شکل اینکه تراکتورسازی می‌تواند در کنار آنهمه هزینه و سرمایه، از بازیکن سرباز هم استفاده کند، امتیازی است که شامل حال سایر رقبایش چون پرسپولیس و سپاهان نمی‌شود و این تبعیض آشکاری است که خوب است به آن پرداخته شود.
در همین راستا شنیده می‌شود مهدی‌پور با توجه به کسری خدمتی که گرفته، از اسفند ماه دوره سربازی‌اش تمام شده اما همچنان با تراکتورسازی کارش را ادامه می‌دهد. مشابه همان شرایطی که امید عالیشاه به واسطه آن توانست پیش از اتمام دوره سربازی‌اش در تراکتورسازی، به پرسپولیس برگردد.
به نظر می‌رسد طبق قانون، مهدی مهدی‌پور باید به ذوب‌آهن برگردد. شفاف‌سازی باشگاه تراکتورسازی در این خصوص می‌تواند خیلی چیزها را مشخص کند. به هرشکل با توجه به هفته‌های حساسی که پیش روی فوتبال ایران در لیگ برتر قرار دارد، قطعا توضیحات تبریزی‌ها در مورد وضعیت سرباز‌هایش می‌تواند ابهامات در خصوص تبعیضی که به نظر می‌رسد را از بین ببرد.
مرضیه دارابی
انتهای پیام/
