مرضیه دارابی – خبرنگار: در ماه‌های اخیر شاید پرتکرارترین واژه‌ای که در فوتبال ایران به کرات شنیده‌شده، واژه تعلیق باشد. هرچند قبلاً تعلیق را بعد از برکناری دکتر دادگان از ریاست فدراسیون تجربه کرده بودیم، سال‌ها بعد بار دیگر سایه شوم تعلیق را زمانی بالای سر فوتبال‌مان تجربه کردیم که قانون منع به‌کارگیری بازنشسته‌ها در ورزش ایران به اجرا درآمد.
همان وقت اینفانتیتو همزمان با فینال لیگ قهرمانان آسیا که پرسپولیس در ورزشگاه آزادی مقابل کاشیما برگزار کرد، به مدیران ورزش ایران هشدار داد که برکناری تاج از ریاست فدراسیون می‌تواند تبعات سنگینی برای فدراسیون داشته باشد.
گفته می‌شد رییس پیشین فدراسیون فوتبال آن زمان فیفا را از تصمیماتی که در خصوص فوتبال اتخاذشده، آگاه کرده و درنهایت نیز مهدی تاج و بازنشسته‌های فوتبال بر میز خود ماندگار شدند.
درنهایت سال گذشته بود که تاج اعلام کرد به دلیل بیماری قادر به ادامه ریاست نیست و از سمت خود کناره‌گیری کرد. با توجه به محرومیت علی کفاشیان نایب‌رئیس اول فدراسیون فوتبال،‌ حیدر بهاروند رییس سازمان لیگ به‌عنوان نایب‌رییس دوم مسوولیت را تا زمان برگزاری انتخابات بر عهده گرفت.
قرار بود انتخابات در اسفندماه به انجام رسد اما مخالفت فیفا با اساسنامه باعث شد تا امروز همچنان انتخابات برگزار نشده باشد.
پروسه برگزاری انتخابات و معرفی رئیس جدید خیلی طولانی شده و در این مدت عدم‌تأیید اساسنامه و ایراداتی که فدراسیون جهانی فوتبال از بندهایی که عنوان‌شده دخالت دولت در فوتبال است، گرفته‌شده، بارها خطر تعلیق را بیخ گوش فوتبال‌مان قرار داده است.
در روزهایی که از برگزاری انتخابات هیچ خبری نیست،‌ فعلاً تصمیمات من‌درآوردی و البته بی‌کفایتی مدیران فدراسیون سابق و باشگاه‌های فعلی، بدهی‌های سنگینی را روی دوش فوتبال‌مان قرار داده و از هر سو که به این فوتبال نگاه می‌شود، یا خطر تعلیق را کنار خود احساس می‌کند و یا در آستانه ورشکستگی است.
تیم‌هایی که بدهی‌های سنگینی به مربیان و بازیکنان خارجی سابق خود دارند و پرونده‌های‌شان در فیفا باز است و هیچ‌کدام نیز به‌طور کامل تسویه نشده است، بعد از منعی که برای ورود خارجی‌ها در نظر گرفته‌شده، حالا به دنبال عقد قراردادهای سنگین با بازیکنان داخلی هستند تا عملاً تصویب قانون جدید، نه‌تنها راهگشا نبوده، بلکه بیشتر از قبل فوتبال‌مان را در آستانه ورشکستگی قرار داده است.
این بار هم گفته می‌شود که ممنوعیت استفاده از بازیکنان و مربیان خارجی در لیگ برتر ایران، به فیفا گزارش‌شده و چنین موضوعی نیز می‌تواند بازهم منجر به تعلیق فدراسیون ایران شود.
هرچند دراین‌باره فریبرز محمود زاده مسوول نقل و انتقالات سازمان لیگ گفته است: «این مصوبه برای کاهش مشکلات انضباطی و مالی باشگاه‌ها در عرصه بین‌المللی و سامان دادن وضعیت موجود مصوب شده و نظیر چنین تصمیم‌هایی در دیگر کشورها و لیگ‌های مختلف اتخاذشده است. به‌طور مثال در لیگ‌های مختلف اروپایی در مورد جذب بازیکنان آسیایی و اروپایی مصوبه‌های متفاوتی دارند و فدراسیون فوتبال هر کشور بر اساس استانداردها و شرایط خود چنین قوانینی را تصویب می‌کند، در فوتبال کشور خودمان نیز در سال‌های گذشته برای حمایت از باشگاه‌ها و بازیکنان در لیگ یک و لیگ‌های پایین‌تر جذب بازیکن خارجی ممنوع اعلام شد و فیفا به هیچ‌کدام از این مصوبات کشورهای اروپایی و آسیایی ایرادی وارد نکرد و آن را مخالف با قوانین خود ندانست. مصوبه اخیر فدراسیون فوتبال و سازمان لیگ هم مغایرتی با قوانین و مقررات فیفا ندارد.»
بخش دردناک‌تر از احتمال تعلیق، این است که تصویب این بند جنجالی، در همین چند روز هم قیمت بازیکنان را به طرز شگفت‌آوری بالابرده و حالا بازیکنان شاخص، برای تیم‌های‌شان ناز می‌کنند.
در مصاحبه روز گذشته حسین عبدی خواندید که می‌گفت شنیده است رقم بازیکنان داخلی به ۲۰ میلیارد تومان هم رسیده است که طبیعتاً هیچ بازیکن شاغل در لیگ ایران، چنین کیفیتی ندارد که ۲۰ میلیارد تومان دریافتی داشته باشد.
ضمن اینکه اگر دست دلال‌ها از جذب بازیکن خارجی کوتاه شود،‌ با این رقم می‌توان بازیکن خوب خارجی را به خدمت گرفت که سطح لیگ برتر را نیز بالا ببرد.
تیم ملی‌مان با همین داشته‌ها، اکنون در آستانه حذف از مقدماتی جام‌جهانی است و پیش از کرونا به بحرین و عراق باخته، بازیکنان این لیگ حالا چنان در مورد ۸ و ۱۰ میلیارد صحبت می‌کنند که گویی بحث میلیونی است.
این روزها خیلی از اهالی فوتبال نسبت به این افزایش عجیب‌وغریب رقم قراردادها انتقاد کرده‌اند،‌ چیزی که اگر جلویش گرفته نشود، بی‌شک این فوتبالِ پر از سوءمدیریت را در آستانه ورشکستگی قرار خواهد داد.