با او تماس می‌گیریم که در مورد عملکرد نماینده ایران در این رقابت‌ها بپرسیم، حرف‌هایش مثل همیشه شنیدنی است، اما وقتی به او می‌گوییم چه کامنت‌هایی AFC را در محرومیت عجیب عیسی آل کثیر تحریک کرده، لحن صدایش به‌وضوح تغییر می‌کند. گفت‌وگوی روزنامه پرسپولیس با این کارشناس خبره و برجسته فوتبال ایران را در زیر می‌خوانید:
-چه اتفاقی پرسپولیس را فینالیست آسیا کرد؟
به نظر من وحدت و اتحادی در پرسپولیس وجود دارد و این را ما هم در صفحه تلویزیون می‌بینم. این اتحاد به شکلی هست که کمبودهای‌شان را می‌توانند جبران کند. هر تیم دیگری بود و ۳ ساعت قبل از مسابقه حساس نیمه‌نهایی یکی از بهترین بازیکنانش را محروم می‌کردند، جمع‌کردن بار روانی این مساله بسیار دشوار بود. سخت است در آستانه بازی به شما بگویند که نمی‌توانی از بازیکن مطرحت استفاده کنی. این یک تصمیم ظالمانه بود که به آن خواهم پرداخت. اما شما می‌بینی که کادر فنی و کسانی که پیرامون این تیم هستند، بار روانی مثبت را در تیم‌شان ایجاد می‌کنند. روی نیمکت کریم باقری را می‌بینیم که خیلی آرام نشسته ولی آن‌قدر حرمت دارد که همه جوانان تیم گوش به فرمانش هستند. من کاری به ساختار اداری و مدیریتی پرسپولیس ندارم اما آنچه ما درون زمین از این تیم می‌بینیم همدلی است که گل‌محمدی در رأس کادر فنی و همبازی‌اش کریم باقری آن را در تیم ایجاد کرده‌اند. این موضوع همه ضربه‌هایی که از بیرون به پرسپولیس زده می‌شود را جبران می‌کند. درنهایت هم در میان این‌همه خبر بد، چقدر فینالیست شدن پرسپولیس اتفاق خوشایندی بود.
– برای خود من عجیب بود که بعد از این‌همه مشکل اقتصادی و نگرانی و استرس، مردم به خاطر برد پرسپولیس در سراسر کشور به خیابان‌ها آمده و شادی کردند. این قدرت فوتبال را نشان می‌دهد.
چیزی که دولتمردان نتوانستند به مردم بدهند را فوتبالی‌ها دادند. ورزش خیلی اوقات این بار را به دوش می‌کشد. جامعه‌ای که نیاز به شادی داشت، در هنگام برد پرسپولیس به خیابان‌ها آمد. پیروزی تیم پرسپولیس جنبه‌های مختلفی دارد. جز اینکه پیروزی ملی بود، جز آنکه شادی و شعف را حتی کوتاه‌مدت به جامعه برگرداند، به‌نوعی مبارزه با بی‌عدالتی بود. تصمیمی که AFC گرفت تصمیمی کاملا ظالمانه بود. این نهاد می‌توانست بعد از مسابقه تصمیم بگیرد. ابتدا ادله بازیکن و باشگاه را بشنود و تمام ابعاد آن را بررسی کند و سپس جریمه در نظر بگیرد. اینجا درواقع می‌رسیم به حرفی که به‌دفعات گفته‌ام، فیفا که AFC و سایر کنفدراسیون‌های قاره‌ای زیر نظرش هستند، نهادی کاملا سیاسی است، برخلاف آنچه خودشان ادعا دارند و همیشه کشورها را تهدید می‌کنند که اگر دولت‌ها در فوتبال دخالت داشته باشند و فوتبال را سیاسی کنند، آن فدراسیون را تعلیق می‌کنند. خودشان تصمیم کاملا سیاسی گرفتند. محرومیت آل کثیر به این شکل، اصلا تصمیم ورزشی نبود و خواستند ضربه نهایی را وارد کنند. می‌خواهم به شما بگویم فوتبال در همه نقاط دنیا سیاسی است.
– گفتید این برد ابعاد زیادی داشت.
در بُعد فنی ما تمام کشورهای عربی را حذف کردیم و به فینال باشگاه‌های آسیا رسیدیم. فراموش نکردیم که طی ۴ سال، دومین مرتبه است که داریم به فینال می‌رسیم و ما نیازمند به چنین اتفاقاتی هستیم، نه‌تنها در بعد فنی و افتخاراتش، بلکه اگر یادتان بیاید تهران در ۲ سال گذشته، هرچند به قهرمانی آسیا نرسید اما با میزبانی لیگ قهرمانان آسیا، یک همایش ملی به پا کرد. با این اتفاق مدیران فوتبال جهان به تهران آمدند و دنیا با امواج ماهواره‌ای آن هیبت و شکوه ورزشگاه آزادی را دید و این‌ها در این سیاه بازار زندگی ما، امید را به مردم بازمی‌گرداند. به‌طور کلی پرسپولیس علیه بی‌عدالتی جنگید، جنگ از این منظر باارزش است. نهادهای بین‌المللی که ادعا دارند ولی در عمل عکس آن را نشان دادند. چقدر هم خوشحالیم که این تیم توانست با پیروزی در این مسابقه، فریاد خودش و مردم مظلوم ما را به گوش دنیا برساند، ولو اینکه آن‌ها این فریاد را گوش نکنند
– ازنظر فنی، اتفاقاتی در مسابقه رخ داد و النصر بازی را به دست گرفت که از برد قطع امید کرده بودیم.
برد در پرسپولیس نهادینه‌شده و به‌آسانی تن به باخت نمی‌دهد. تردید نکنید کادر فنی این فکر را به تیم تزریق کرده که در هر شرایطی می‌توانیم برنده باشیم. اجازه دهید من ‌جمله‌ای را از مربی نامدار لیورپول دهه ۵۰- ۴۰ وقتی‌که تیمش به فینال رسید بگویم. او به بازیکنانش گفت باید اول شوید، دومی را هیچ‌وقت تاریخ به یاد نمی‌آورد. نایب‌قهرمانی اصلا در فوتبال ارزشی ندارد این قهرمانی است که در حافظه تاریخی حفظ می‌شود و حالا این اتفاق افتاده و ما می‌توانیم اول آسیا شویم. در مقابل آن مهاجمان زهرداری که النصر داشت، ۲ مدافع میانی فوق‌العاده و ازجان‌گذشته پرسپولیس (شجاع و کنعانی‌زادگان) بودند. آن‌ها هرگز اجازه ندادند مهاجم نامی النصر ضربه بزند. بعد از اینکه آن ضربه چیپ را در پنالتی زد، معمولا پنالتی چیپ علاوه بر اینکه نکات فنی و تکنیک بازیکن را نشان می‌دهد ولی حالت تحقیر هم درش هست. ۲ مدافع میانی ما تحقیر را به آن‌ها برگرداندند. خط دفاعی پرسپولیس فوق‌العاده بود و در کناره‌ها ۲ تا فول بک خوب (نعمتی و آقایی) داشتند که این‌ها بلای جان آن تیم شده بودند و مثل گوش کلاسیک عمل می‌کردند و یک ارسال هم منجر به گل تساوی پرسپولیس شد. در خط میانی هم این‌ها واقعا می‌جنگیدند. بشار تا لحظه آخر از تمام جانش مایه می‌گذاشت. شاید در میان این‌همه تحسین و تکریم به تیمی که درخور آن هست یک اشتباه کوچکی اتفاق افتاد و آن این بود که پهلوان به‌شدت خسته بود و ای‌کاش گل‌محمدی قبل از اخراج تعویضش می‌کرد. در حرکات قبلی او بوی کارت قرمز به مشام می‌رسید. امیدوارم پرسپولیسی‌ها از این ایراد من دلگیر نشوند. شاید هم اشتباه می‌کنم. من دلم می‌خواست که درواقع پرسپولیسی‌ها ۱۱ نفره بازی می‌کردند.
– و خط حمله‌ای که آل کثیرش را از دست داده بود.
یحیی در غیاب آل کثیر از جوان خودش استفاده کرد. عبدی خیلی زحمت کشید و تلاش کرد و گلی ماندگار زد. پرسپولیس شکل خوبی گرفته، سوای نتایجی که می‌گیرد نوع بازی و آرایش آن، این تیم را هویت‌مند و شناسنامه دار کرده است. به اعتقاد من آل کثیر حرکت عاطفی انجام داد و بعد متوجه شدیم برای برادرزاده‌اش هست. هیچ تیمی از شرق آسیا از آنجا نبود که واکنش نسبت به آن‌ها تعبیر شود. مهم‌تر از همه آن‌ها قصاص قبل از جنایت کردند و می‌بایست بعد از مسابقه ادله پرسپولیس را می‌شنیدند و بعد تصمیم می‌گرفتند.
– یک اتفاق تلخ هم در این میان رخ داد و آن‌هم پیام‌هایی بود که از داخل ایران به AFC مخابره شد که آن‌ها حرکت آل کثیر را نژادپرستانه تعبیر کردند.
خیلی خبر بدی بود. من خودم شرمنده شدم. مفهومی ندارد ما خودمان پیشتاز یک بی‌عدالتی باشیم. من می‌خواهم به این دوستان گوشزد کنم که این کری‌ها همه جای دنیا هست، دربی‌های بزرگ ولی آن چیزی که فوتبال به ما توصیه کرده، کرامت انسانی است. باید از هموطن‌مان دفاع کنیم، آن‌هم هموطنی که دردمندانه از بازی کردنش با شکم گرسنه و نداشتن کرایه ماشین صحبت کرده است. من این حرکت را به‌عنوان کسی که عمرش را در فوتبال گذاشته تقبیح می‌کنم، اگر پرسپولیسی‌ها هم این کار را کرده بودند،‌ آن را تقبیح می‌کردم. خیلی خیلی متأسفم که ما به جای اینکه از این اتفاق خوشحال باشیم که تیم کشورمان توانسته با وجود این‌همه مشکلاتی که گریبانگیرش را گرفته، توانسته این حریف ثروتمند و متنفذ عربستانی را از صحنه خارج کند. چه صحنه خوبی بود که مدیر ثروتمند آن‌ها به تیر دروازه تکیه داده و ما آن‌ها را شکست داده‌ایم. چنین کاری با هیچ منطقی برابری نمی‌کند. درهرصورت به همه پرسپولیسی‌ها از کادر فنی و بازیکنانش گرفته تا هواداران خسته نباشید و تبریک می‌گویم. این پیروزی ساده‌ای نبود و آن‌ها از حیثیت کشورشان دفاع کردند. این پیروزی متعلق به یکرنگ نیست.