جایی که باید هواداران سرخ به انتظار پایان ماراتن شرق آسیا بنشینند و از هم‌اکنون برای فینال ۲۹ آذرماه لحظه‌شماری می‌کنند.اما صعود ارتش سرخ به فینال رقابت‌ها، آن‌هم در شرایطی که هر ۳ روز یک‌مرتبه بازی کردن را تجربه کردند، دست‌کمی از شاهکار نداشت. ۷ بازی در طول فقط و فقط ۱۹ روز؛ اعدادی که روی کاغذ هم با یکدیگر جور درنمی‌آیند اما سرخپوشان متعصب، فعل خواستن را صرف کردند و آن‌قدر تلاش کردند تا تعصب‌شان، خستگی ساق‌های‌شان را شرمنده کرد. پس از پایان دیدار مقابل السد، بازیکنان روی زانو حرکت می‌کردند و خوابیده یکدیگر را در آغوش می‌گرفتند. صحنه‌ای که سراسر غیرت بود.
شاگردان یحیی گل محمدی به مصداق واقعی کلمه، یک «تیم» بودند و همین موضوع، راز موفقیت‌شان بود: عدم اتکا به تک بازیکنان. اعلام محرومیت بهترین گلزن تیم، آن‌هم درحالی‌که فقط ۳ ساعت به شروع بازی مانده، می‌تواند کمر یک تیم را خم کند. همه شاهد بودیم چه اتفاقی افتاد. عیسی آل کثیر حتی اجازه ورود به ورزشگاه را هم پیدا نکرد؛ اما مهدی عبدی جوان به همان شیوه، با همان تاکتیک و با همان کیفیت، دروازه النصر را فروریخت تا سهم بزرگی در صعود به فینال داشته باشد. جمع‌کردن این تیم پس از مواجه‌شدن با چنین شوک بزرگی، کار هرکسی نبود، اما کادر فنی سرخپوشان به نحو احسن انجامش دادند.
پیش از پاندمی کرونا ویروس، پرسپولیس ۲ بازی در لیگ قهرمانان انجام داد و ثمره‌اش یک باخت و یک تساوی بود. همین نتایج برای چسباندن ارتش سرخ به قعر جدول گروه C کافی به نظر می‌رسید. بهترین بازیکنان تیم در آن ۲ دیدار، علی علیپور و مهدی ترابی بودند و همه از اتکای پرسپولیس به ستارگانش سخن می‌گفتند. همان ۲ ستاره نیز به شیوه‌ای که اصلاً درخور شأن نام پرسپولیس نبود، در نقل و انتقالات تابستانی پیراهن سرخ را از تن خارج کردند و به هوای لژیونر شدن، پول را ترجیح دادند. حالا پرسپولیس در فینال آسیاست و نه‌تنها باید بازیکنان جداشده، حسرت جدا شدن شان را بخورند؛ بلکه بار دیگر این موضوع به هواداران اثبات شد که «تنها، پرسپولیس است که می‌ماند» و درخشش تک ستارگانش در یک برهه زمانی خاص، فقط و فقط از بابت بر تن داشتن همان پیراهن سرخی است که از آن سخن به میان آوردیم. بگذریم…
پرسپولیس در ادامه لیگ قهرمانان، ابتدا ۲ پیروزی متوالی مقابل التعاون به دست آورد و سپس با یک گل مغلوب الدحیل شد. تاکتیک تیم تعریفی نداشت و بیشترین انتقاد، متوجه بازیکنان جدید الورود پرسپولیس و عملکرد کادر فنی بود. احسان پهلوان خوب کار نمی‌کرد، سعید آقایی به‌راحتی جا می‌ماند و آل کثیر نیز در ۳ دیدار ابتدایی، پایش به گلزنی باز نشد. تنها نکته امیدوارکننده تیم، عملکرد فوق‌العاده حامد لک بود که بی حاشیه و کاملاً در خدمت تیم، از همان روز اول در قفس توری ارتش سرخ مشغول دلبری شد.
اما به قول یحیی، تک‌ستاره این تیم «پرسپولیس» بود و همین موضوع، تیم را در یکی از سخت‌ترین تورنمنت‌های تاریخش به فینال رساند. در ادامه، با ما همراه باشید تا عملکرد نفربه‌نفر سرخپوشان در لیگ قهرمانان آسیا را از منظر فنی با یکدیگر بررسی کنیم:
حامد لک، دژ نفوذناپذیر
سنگربان ارتش سرخ که بدون شک برای رسیدن به پیراهن مقدس این تیم، صبر بسیاری پیشه کرد، سرانجام در نقل و انتقالات تابستانی به آرزویش رسید و گویی با هر بار مهار توپ و نجات دروازه پرسپولیس، آرزوهایش را بغل می‌کرد. هر بازی، حامد عملکرد خیره‌کننده‌ای داشت و مهاجمان زهردار حریفان، اگر هر از چند گاهی مدافعان تیم را پشت سر می‌گذاشتند، به سخت‌ترین سد مقابل دروازه این تیم می‌رسیدند. سنگربانی که باز کردن دروازه‌اش در جریان بازی، غیرممکن است. حامد در طول ۶۶۰ دقیقه جریان بازی، تنها ۲ گل دریافت کرد که هر ۲ گل نیز از روی نقطه پنالتی بود. بازی مقابل النصر نیز با مهار پنالتی مایکون، بیشترین سهم را در صعود ارتش سرخ به فینال داشت.
میانگین امتیازات فنی حامد لک در این مسابقات، ۷٫۱۶ به ثبت رسیده که در جمع شاگردان یحیی در لاین آپ اولیه تیم، از لحاظ نمرات فنی، بعد از شجاع خلیل زاده و در کنار سعید آقایی، دومین بازیکن برتر تیم به‌حساب می‌آید.
حسین کنعانی، جانشین مطمئن کاپیتان
نیمکت نشین کردن کاپیتان باتجربه تیم در بالاترین سطح رقابت‌های فوتبال در قاره آسیا، دست‌کمی از کندن بیستون ندارد. در دوران برانکو ایوانکوویچ، زوج شجاع – سید جلال تکیه‌گاه امن کادر فنی و هواداران ارتش سرخ بود و بدون شک مصدوم یا محروم شدن یکی از این ۲ نفر، قلب خط دفاعی را تحت تاثیر قرار می‌داد. پا به میدان گذشتن بدون یکی از این ۲ نفر، قطعاً استرس و اضطراب را به بالاترین سطح خودش می‌رساند. اما اکنون که حدوداً یک سال از حضور حسین کنعانی زادگان در ترکیب تیم می‌گذرد، او نشان داده اگر روز خوبش را تجربه کند، به همراه شجاع خلیل زاده، در آسمان محوطه جریمه به حریف باج نمی‌دهند و کندن بیستون، هنگامی اتفاق می‌افتد که این ۲ نفر در قلب خط دفاع باشند و مهاجمان حریف قصد گشودن دروازه را داشته باشند.
کنعانی در ۶ دیدار از ۷ دیدار پرسپولیس مهره فیکس قلب خط دفاع بود و میانگین نمره ۷٫۰۱ را کسب کرده است. او پنجمین بازیکن برتر ازلحاظ فنی در جمع شاگردان یحیی گل محمدی است.
شجاع، ستاره سهیل در آسمان پرسپولیس
شجاع خلیل زاده، بدون شک بهترین بازیکن پرسپولیس در این تورنمنت بود. سرسخت در دفاع، زهردار در حمله و تلاش‌گر، همچون یک سرباز جان‌برکف که تا سر حد جان برای بالا نگه‌داشتن پرچم سرخ پرسپولیس تلاش می‌کند. کافی است در یک بازی، خط حمله تیم کارایی لازم را نداشته باشد؛ آنگاه شجاع جور خط حمله تیم را هم می‌کشد و کافی است سرمربی به او اجازه دهد در محوطه جریمه تیم حریف، حتی برای لحظاتی کوتاه آفتابی شود. کار تمام است؛ شجاع تور دروازه حریف را به لرزه درآورده. عملکرد شجاع در این تورنمنت و به‌خصوص دیدار مقابل التعاون، دلیل بر این ادعاست که بدون شک «شجاع خلیل زاده بهترین بازیکن پرسپولیس در این جام بود».
مدافع سرسخت ارتش سرخ که روز پنجشنبه نیز بازگشتش به تیم ملی را جشن گرفت، مهره ثابت و جدانشدنی ترکیب پرسپولیس بود و حتی در بازی مقابل الدحیل که سعید آقایی به علت مصدومیت قادر به همراهی تیم نبود، خلیل زاده در پست مدافع چپ به بازی گرفته شد و باوجود باخت تیم، نمایش قابل‌قبولی از خود بر جای گذاشت. شجاع در ۷ دیدار، نمره میانگین ۷٫۱۷ را کسب کرد و برترین بازیکن ثابت پرسپولیس در لیگ قهرمانان ۲۰۲۰ به‌حساب می‌آید.
سعید آقایی، به دنبال جبران گذشته
سعید آقایی که سابقه بازی با لباس سپاهان را در کارنامه دارد و تا پیش از پیوستنش به پرسپولیس، با به وجود آوردن انواع و اقسام حاشیه‌ها، چه داخل مستطیل سبز و چه بیرون از آن، جو هواداری را بر ضد خودکرده بود، بدون شک یکی از بمب‌های نقل و انتقالاتی پرسپولیس در پنجره ترانسفر تابستانی به‌حساب می‌آید. بلافاصله پس از اعلام رسمی ثبت قرارداد این بازیکن با ارتش سرخ، شاهد ایجاد دودستگی میان هواداران پرسپولیس بودیم و برخی این اقدام باشگاه را اشتباه می‌دانستند و برخی دیگر، سعید آقایی را لایق بخشش.
اما مدافع چپ جدید سرخپوشان، بی‌توجه به حواشی، یکی از بازیکنان ثابت پرسپولیس شد و با عملکرد خوبش، هواداران را مجاب به حمایت از خودش کرد. بلافاصله پس از به صدا درآمدن سوت پایان دیدار، سعید آقایی که طول زمین را در ۹۰ دقیقه، چندین و چند بار طی می‌کرد و سانترهای دقیقش، نشان از رفع مشکل چندساله پرسپولیس در جناحین بازی داشت، در ۶ بازی برای ارتش سرخ به میدان رفت که بازی مقابل پاختاکور، اوج درخشش این بازیکن بود و موفق شد با کسب نمره میانگین ۷٫۱۶ در طول مسابقات در کنار ایجاد ۵ موقعیت خطرناک به‌عنوان برترین بازیکن تیم از این حیث، او را در کنار حامد لک، به دومین بازیکن برتر تیم تبدیل کرد. فارغ از پیشینه عملکرد بازیکن، همین موضوع برای تعریف تعصب به پرسپولیس کافی نیست؟
سیامک، عصای دست سرمربیان
ظهور یک مدافع راست همه‌چیزتمام، از دستاوردهای پرسپولیس تحت هدایت برانکو در محرومیت ۲۰۱۸ و ۲۰۱۷ بود. سیامک نعمتی که به علت کمبود بازیکن در اردوگاه پرسپولیس، از پست تخصصی‌اش به پست مدافع راست منتقل شد، عملکردی از خود بر جای گذاشت که حتی برانکو ایوانکوویچ نیز انتظارش را نمی‌کشید. سیامک حتی در فینال لیگ قهرمانان آسیا ۲۰۱۸ در ژاپن هم عملکرد قابل‌قبولی داشت و در مسابقات جاری نیز با ابتلای مهدی شیری به کووید-۱۹ و دیرتر ملحق شدنش به جمع سرخپوشان در دوحه، در پست مدافع راست به بازی گرفته شد و بازی مقابل پاختاکور، بهترین عملکرد را از خود بر جای گذاشت. عملکرد سیامک آن‌قدر درخشان بود، که بعید به نظر می‌رسد مهدی شیری برای باز پس گرفتن موقعیتش در ترکیب ثابت، کار راحتی پیش رو داشته باشد و می‌توان گفت نعمتی، انتخاب اول یحیی در ادامه مسابقات برای مدافع راست خواهد بود. این بازیکن با کسب میانگین نمره ۶٫۹۱، هشتمین بازیکن برتر ترکیب ثابت سرخپوشان بود و در تمامی ۷ دیدار به میدان رفت.
هافبک دفاعی، دغدغه شیرین یحیی
برخلاف دوران سرمربیگری برانکو ایوانکوویچ و لیگ قهرمانان آسیا ۲۰۱۸، اکنون با حضور کمال کامیابی نیا سرحال، احمد نوراللهی باتجربه و اضافه شدن میلاد سرلک باانگیزه، انتخاب زوج هافبک تدافعی برای هر بازی، با توجه به سیستم بازی تیم یحیی گل محمدی و تاکتیک موردنیاز تیم در هر مسابقه، دست سرمربی برای انتخاب بازیکن در این پست، بازِ باز است. در بازی‌هایی که تیم میل هجومی بالایی نیاز داشته باشد، زوج احمد نوراللهی و میلاد سرلک، در بازی‌هایی که گل نخوردن، اولویت اول تیم باشد، زوج کمال کامیابی نیا و سرلک و در دیدارهایی که به دست گرفتن مالکیت پلن A تیم باشد، زوج کمال و احمد به بازی گرفته خواهند شد.
در این مسابقات، احمد نوراللهی، کمال کامیابی نیا و میلاد سرلک به ترتیب ۵، ۴ مرتبه به‌عنوان یار ثابت به میدان رفتند و میانگین نمرات ۶٫۹۱، ۶٫۸۸ و ۶٫۷۸، ثمره نمایش‌های قابل‌قبول آن‌ها بود. به دلیل موارد مذکور، نمی‌توان ۳ هافبک تدافعی تیم را در جمع ۱۱ بازیکن برتر تیم جای داد؛ زیرا عملکرد این بازیکنان در کنار یکدیگر به کمال می‌رسد.
پهلوان، مهره جدانشدنی از ترکیب
پیشرفت پله به پله و جا افتادن بیشتر در ترکیب، بازی به بازی، مصداق عملکرد احسان پهلوان در جمع شاگردان یحیی گل محمدی است. ۲ بازی ابتدایی مقابل التعاون و همچنین دیدار مقابل الدحیل، این وینگر مورداطمینان سرمربی، جزو سردرگم‌ترین بازیکنان تیم بود و همین موضوع باعث شد انتقادات به یحیی گل‌محمدی، مبنی بر چرایی استفاده از بازیکن ناآماده به اوج خود برسد. اما همچون عملکرد تیمی، بازی مقابل الشارجه نقطه عطف عملکرد احسان پهلوان بود و انتخاب به‌عنوان برترین بازیکن میدان با ارسال ۲ پاس گل، دلیلی بر این ادعاست. عملکرد احسان پهلوان در بازی‌های بعدی و هماهنگی روزافزونش با سایر بازیکنان، حاکی از به بار نشستن تصمیمات فنی یحیی بود و پافشاری سرمربی تیم بر تاکتیکش، به نحو احسن و در بهترین موقع جواب داد.
پهلوان نیز به‌عنوان یکی از موتور محرک‌های تیم، ۷ مرتبه به میدان رفت و میانگین نمره ۶٫۹۱، او را هفتمین بازیکن برتر در میان بازیکنان ثابت تیم کرده است.
بشار، الماس سرخ تراش‌خورده
تعصب به پیراهن سرخ یا بهتر بگوییم «خودی و غیرخودی بودن» را ملیت تعیین نمی‌کند. بشار، باوجود عراقی بودنش، از خیلی‌ها پرسپولیسی‌تر و با تعصب تر است. او که مهره مورداطمینان و راه فرار برانکو در برابر انتقادات به این سرمربی در قبال کنار گذاشتن محسن مسلمان بود، در زمان سرمربیگری گابریل کالدرون نیز شیوه بازی‌اش پخته‌تر شد و اکنون زیر نظر یحیی گل محمدی، به مرد شماره یک خط هافبک تبدیل‌شده. او قصد دارد با کسب جام آسیایی، ویترین افتخارات باشگاهی‌اش را تکمیل کند و بااخلاق خاصش، تعریف از بازیکن عراقی شاغل در لیگ ایران را ۱۸۰ درجه تغییر داده است. مسوولیت پذیری بشار را حتی فوت مادرش نیز نتوانست تحت تاثیر قرار دهد و اشک‌هایش پس از صعود ارتش سرخ به فینال آسیا ۲۰۱۸، تعصبش را خلاصه می‌کرد.
دست تقدیر، حالا بشار را دوباره در یک‌قدمی جام آسیا قرار داده است. او پس از ۲ سال، دیگر نمی‌خواهد مرد بازنده میدان نهایی باشد و در راه رسیدن به فینال نیز، یکی از تأثیرگذارترین مردان پرسپولیس بود. از گلزنی برابر التعاون در گروه مرگ تا ارسال پاس گل برای مهدی عبدی در دیدار سخت نیمه‌نهایی مقابل النصر عربستان. بشار در هر ۷ دیدار به میدان رفت که میانگین نمره ۷، او را ششمین بازیکن برتر پرسپولیس می‌کند.
عیسی، مسیحای پرسپولیس
توصیف عملکرد عیسی آل کثیر در خط حمله پرسپولیس، در قامت کلمات نمی‌گنجد. کافی است ضربه سر قدرتمندش مقابل السد، ۲ گل تمام‌کننده‌اش مقابل پاختاکور، بازی با انگشت شکسته برای پرسپولیس، گرفتن پنالتی مقابل التعاون، ایجاد همدلی‌اش پس از محرومیت و بغض‌هایش در اردوگاه تیم را به یاد بیاورید. او که برای رسیدن به پیراهن پرسپولیس، سختی‌های زیادی کشید، ۸ سال پس‌ازآنکه تیم محبوبش را از روی سکوهای ورزشگاه آزادی حمایت کرد، سرانجام به وصال معشوقش رسید و از همان روز اول، دلبری‌هایش برای هواداران آغاز شد. او اکنون در حال دست‌وپنجه نرم کردن با محرومیت ۶ ماهه‌اش از سوی کنفدراسیون فوتبال آسیاست اما حتی اگر موفق به همراهی ارتش سرخ در فینال نشود، غیرممکن است بشود سهم بزرگش دررسیدن پرسپولیس به دیدار نهایی را نادیده گرفت.
آل کثیر که در ۶ بازی به میدان رفت، میانگین نمره ۷٫۱۵ را کسب کرد و چهارمین بازیکن برتر تیم در لیگ قهرمانان آسیا ۲۰۲۰ به‌حساب می‌آید.
وحید، مرد خستگی‌ناپذیر
رفت و برگشتش در دوران محرومیت را فراموش کنید. وحید برای مبارزه زیر پرچم ارتش سرخ، خستگی را برنمی‌تابد؛ گویی اصلاً «خستگی» در دایره واژگان فرهنگ لغتش جایی برای قرار گرفتن ندارد. درحالی‌که بازی‌های فشرده و گاهاً پرسینگ شدید حریفان، نفس سربازان سرخ را بریده بود، بازی مقابل النصر سرسخت در نیمه‌نهایی به ۲ وقت اضافی کشیده شده و علناً تصور مقاومت سرخپوشان تا دقیقه ۱۲۰، کمی دور از منطق به نظر می‌رسید؛ اما این تیم همدل‌تر و برای رسیدن به موفقیت، هم‌قسم‌تر از همیشه بود.
وحید امیری نیز سرآمد خستگی‌ناپذیری سربازان سرخ بود. دقیقه ۱۰۲ بازی مقابل النصر را دوباره به تماشا بنشینید؛ آن بازیکن سرخپوش که شیوه استارت زدنش به بینندگان تلویزیونی گمان می‌دهد دقیقه ۲ بازی باشد، وحید امیری است. او در هر ۷ بازی به میدان رفت و موفق شد میانگین نمره ۶٫۶۲ را کسب کند.
عبدی، ستاره نسل جدید پرسپولیس
درخشش ستاره‌های جوان، هواداران را بیش از پیش به آینده پرسپولیس امیدوار می‌کند. آینده‌ای که خواه ناخواه، دیر یا زود از راه می‌رسد و باید بپذیریم که این نسل از بازیکنان پرسپولیس هم همچون ستارگان دهه ۷۰ و ۶۰، باید جای‌شان را به جوان‌ترها بدهند. مهدی عبدی، یکی از همین ستاره‌های آینده دار است. مهاجم جوانی که در اولین تجربه دربی، گلزنی کرد و هنگامی‌که عیسی آل کثیر با محرومیت AFC مواجه شد، نه‌تنها زیر بار فشارهای روانی کمر خم نکرد؛ بلکه همچون یک بازیکن باتجربه سختی‌های جانشینی تاثیر گذارترین بازیکن خط حمله را به جان خرید و با یک ضربه سر دقیق، سهم به سزایی در رساندن تیم به فینال آسیا داشت.
اغراق نیست اگر بگوییم شمایل پرسپولیس سال‌های آینده در مهدی عبدی خلاصه می‌شود؛ همانقدر درخشان، همانقدر شاداب، باانگیزه و همانقدر دوست‌داشتنی. او که در بازی مقابل الشارجه نیز به‌عنوان یار جانشین به میدان رفته بود موفق شد تنها چند دقیقه پس از حضورش، توپ چهارم را به تور دروازه الشارجه بچسباند و در بازی مقابل النصر نیز عملکردش نیازی به توضیح ندارد. او ازلحاظ «نسبت تاثیر گذاری با توجه به دقایق بازی»، بهترین بازیکن پرسپولیس است و اگر با صرف‌نظر کردن از دقایق حضور بازیکنان در ترکیب تیم بخواهیم نمرات‌شان را بررسی کنیم، مهدی عبدی با کسب میانگین نمره ۷٫۲۰ در صدر لیست بهترین بازیکنان تیم در لیگ قهرمانان آسیا ۲۰۲۰ قرا می‌گیرد.
در آینده، بسیار بیشتر از او خواهیم شنید.