چه مقدارش را روز ۲۹ آذرماه متوجه می‌شویم. شاید کمی بیش از دو میلیون و ۸۰۰ هزار دلار و شاید هم خیلی بیشتر.
بستگی دارد که ۲ میلیون دلار قهرمانی هم روی این پول بیاید یا نیاید. علی‌الحساب از ۲ میلیون دلار حضور در فینال آسیا ۵ درصد کم کنید که برای امور خیریه است و خود کنفدراسیون آن را کسر می‌کند.
بعد می‌رسیم به هزینه انتقال پول که با این اوضاع و احوال تحریم‌های بانکی برای بعضی به یک کاسبی نان و آبدار بدل شده است و می‌گویند دفعه قبل هم بعضی، خوب از بغل پرسپولیس خوردند و بردند. به نظر نمی‌رسد کمتر از ۱۰ درصد پاداش حیف و میل شود. در مرحله بعد می‌رسیم به مشکلات قانونی.
گویا اگر همه‌چیز قانونی انجام شود سر پرسپولیس بدجوری کلاه می‌رود. این وسط هیچ‌کس حاضر نیست یک گزارش درست و حسابی بدهد تا معلوم شود که چه مقدار از پاداش در تهران به دست پرسپولیس می‌رسد. هنوز منتظریم درباره نقل‌وانتقال مالی قبل توضیح بدهند. یکی از آن قول‌هایی که هنوز انجام‌نشده است. انتظار می‌‌رفت گروه مدیریتی جدید که با شعار مبارزه با فساد آمد این کار را انجام بدهد ولی فعلا که خبری نیست…
راستی پاداش خام و قبل از کسورات پرسپولیس در صورت قهرمانی آسیا می‌تواند بیش از آن رقمی باشد که گفتیم. باید روی پاداش حضور در جام باشگاه‌های جهان هم حساب کنیم. در این صورت هرقدر از آن هم که تار و مار شود، بازهم خیلی پول می‌شود آن‌قدر می‌شود که پرسپولیس بدهی‌ها و مشکلاتش را پشت سر بگذارد.
در این میان باید پرسید خود باشگاه چه برنامه‌ای دارد؟
*وقتی حساب‌وکتاب نکرده صحبت می‌کنیم
ابراهیم شکوری، معاون اجرایی باشگاه در این باره مسایلی را مطرح کرده است، اما حرف‌هایی که زده شده چه قدر می‌تواند رنگ واقعیت به خود بگیرد.
صحبت از هزینه کرد این پاداش در زیرساخت‌ها حرف بسیار بزرگی است. به قول جعفر کاشانی، حرف بزرگ هم آدم‌بزرگ می‌خواهد، چه رسد به کارهای بزرگ.
اشتباه نکنید. نمی‌خواهیم بگوییم. ابراهیم شکوری یا جعفر سمیعی، آدم حرف‌ها و کارهای بزرگ نیستند. نقل ما چیز دیگری است. اصلا چرا نباشند؟ بحث ما این است که هر کاری یک آدابی دارد. کار بزرگ، حساب‌وکتاب اساسی هم می‌خواهد. در همین ماجرا، اول باید ببینی دخلت چند است و خرجت چند؟ وقتی این‌ها را حساب نکرده حرف بزنیم. فقط حرف است آن هم از نوع باد هوا.
الان باید از خودمان بپرسیم که پرسپولیس چه قدر درآمد دارد؟ آیا معلوم است؟ نه!
ما هنوز نمی‌دانیم قهرمان آسیا می‌شویم یا نه؟ پس از کجا بدانیم چه مقدار گیرمان می‌آید؟ اصلا منظور از کار زیرساختی در پرسپولیس چیست؟
*تعریف از زیرساخت در پرسپولیس
کار زیرساختی در فوتبال برای خودش یک تعریف مشخص دارد. اما در پرسپولیس واقعا قرار است چه اتفاقی بیفتد؟ تعاریف هم می‌تواند متفاوت باشد. وقتی چنین موضوعی مطرح می‌شود اذهان به سمت و سوی ساخت یا توسعه ورزشگاه می‌رود. ولی برای این کار به پول‌های بیشتری نیاز است. در نظر باشگاه پرداختن به تیم‌های پایه می‌تواند کاری زیرساختی باشد ولی خب بسیاری این مساله را در ردیف هزینه‌های جاری می‌دانند. در بخش سخت افزاری شاید بازسازی چمن مصنوعی ورزشگاهی که به‌تازگی تحویل پرسپولیس شده است نهایت کار زیرساختی باشد که در فکر باشگاه است.
شاید برای همین هم باید کلاه‌مان را هوا بیندازیم وقتی که پرسپولیس با داشتن ورزشگاه باید برای تمرین تیم پایه خود زمینی را اجاره کند که خودش اجاره داده است!
*یک میلیون ۳۰۰ هزار دلار بدهی خارجی
ای‌کاش همان‌طور بشود که معاون اجرایی باشگاه پرسپولیس اعلام کرده است. ولی باشگاه خود بهتر می‌داند روی چه حجمی از تعهدات معوق و بدهی‌ها نشسته است. پرسپولیس اگر قهرمان نشود، پاداش آسیایی به زحمت بتواند در کنار درآمد باقی‌مانده از کارگزار گلیم پرسپولیس را در این فصل از آب بیرون بکشد.
باشگاه هنوز بابت پاداش‌های فصل قبل به بازیکنان و کادر فنی بدهکار است. فصل جدید شروع‌شده و پرداخت‌ها معوق مانده است. درآمد خاصی هم برای پرسپولیس وجود ندارد.
نزدیک به یک میلیون ۳۰۰ هزار دلار تعهد مالی و بدهی هم نسبت به کالدرون، دستیارانش و بودیمیر وجود دارد که حداکثر تا پایان بهار سال آینده با آن روبرو می‌شویم و با توجه به این که درآمد خاصی نداریم اگر خیلی زرنگ باشیم بخشی از آن را با همین پاداش آسیایی بازپرداخت کنیم.
شرایط پرسپولیس بسیار سخت و پیچیده است به دلیل تعهداتی که معوق مانده و دیر زمانی است که از سررسید آن‌ها گذشته است.
*سهم باشگاه از پاداش، کفاف هزینه‌های جاری را می‌دهد؟
سوال بعدی این است که از پاداش آسیایی چه قدر به باشگاه می‌رسد. غیر از کسورات کنفدراسیون و انتقال پول، پای سهم بازیکنان هم در میان است. بار قبل با مصوبه هیات مدیره در زمان حمیدرضا گرشاسبی، ۳۵ درصد پاداش بین اعضای تیم تقسیم شد. خب این یک بدعت شد و بازیکنان بازهم چنین توقعی دارند. این درحالی است که بعضی منتقدان می‌گویند اگر فرض بر این باشد که بازیکن در پاداش راهیابی به فینال یا کسب قهرمانی آسیا، چنین سهمی داشته باشد پس آفرهای مربوط به این مورد در قرارداد چه معنایی دارد؟ استدلال درستی هم هست ولی خب الان با یک بدعت روبرو هستیم.
مساله این است که شنیده‌ها حکایت از آن دارد که گفته می‌شود مهدی رسول‌پناه برای این که جو تیم را آرام نگه دارد و حمایت بازیکنان و کادر فنی را داشته باشد وعده کرده بود که بخش زیادی از پاداش آسیایی به تیم تعلق می‌گیرد. این که چنین امری مصوبه هیات مدیره هم شده باشد یا نه، هنوز معلوم نیست.
ولی اگر خبر صحت داشته باشد و اجرا شود معلوم نیست که باشگاه با باقی‌مانده پاداش هم بتواند هزینه‌های جاری خود را پوشش بدهد یا نه، چه رسد به این که بخواهد سراغ کارهای ناکرده‌ای برود که آرزوی انجامش را داریم.
به هر حال به نظر می‌رسد پرسپولیس باید روی نحوه انتقال و هزینه کرد این پاداش برنامه‌ریزی دقیق داشته باشد. شاید شفافیت موضوع هم بتواند به رعایت وسواس بیشتر کمک کند. پرسپولیس روی کوهی از تعهدات و مشکلات و هزینه‌ها ایستاده و بخش اعظم دارای برای گذر از این کوه همان پاداش آسیایی است که هنوز نیامده، بسیاری برای آن نقشه کشیده‌اند.