بحث کلی این است که وقتی یک باشگاه راهی چنین رقابتی می‌شود هرقدر هم که نماینده فوتبال یک کشور باشد برای بسیاری هواداران دیگر تیم‌ها چنین نیست. اشکالی هم ندارد. خب همه جای دنیا همین است. در ایران طبعا باید شدیدتر هم باشد چون این به یک اخلاق اجتماعی در کشورمان بدل شده است که وقتی موفق نیستیم از عدم موفقیت دیگران به آرامش می‌رسیم. شاید بعضی این حرف را قبول نداشته باشند ولی بالاخره پدیده‌ای است که به‌صورت روزمره با آن روبرو هستیم و اصلا قابل انکار نیست. خوب نیست. تاییدش هم نکرده‌ایم ولی بالاخره وجود دارد.
در این جا البته درباره هواداران فوتبال سخن نمی‌گوییم. درباره عوامل فوتبال سخن می‌گوییم که قرار نیست مثل تیفوسی‌ها رفتار کنند. با این فرض سوال می‌کنیم که آیا فوتبال ایران، قهرمانی لیگ قهرمانان را می‌خواهد. جامی که در فهرست افتخارات فوتبال ایران دیده نمی‌شود. حالا هرقدر هم گفته شود قهرمانی باشگاه‌های آسیا را داریم. نمی‌توانیم خود را فریب بدهیم که از زمان راه‌اندازی لیگ قهرمانان آسیا، این جام به ایران نیامد. یعنی یک‌بار آمد ولی با بعضی بی‌تدبیری‌ها برده شد.
پرسپولیس باید در ۱۲ آبان در ژاپن بازی رفت را انجام می‌داد و باید یکی از ۲ خواسته مرتفع می‌شد. بازی ۵ آبان برابر سایپا انجام نمی‌شد یا پرواز چارتری مستقیم از ایران به ژاپن تدارک دیده می‌شد. هیچ یک از این ۲ اتفاق روی نداد و حیرت‌آور افرادی بودند که سفر با فرست کلاس، آن هم بعد از سفر به امارات و اقامت در آن را از نشانه‌های خاصه بودند پرسپولیس قلمداد کردند!!
بازی با سایپا هم انجام شد چون گفتند اگر چنین نکنند قادر به جبران نیستند ولی بعدا دیدیم که شدنی بود.
پرسپولیس یک‌بار دیگر پای فینال است. این بار در وهله اول لغو بازی خود را هم نخواسته است. فقط می‌خواهد که بازی با نساجی در تهران انجام شود. برای نساجی بد که نمی‌شود هیچ، خوب‌تر هم خواهد شد. دلیل ساده‌ای هم دارد. در شرایط فعلی ۲ بازی خارج از خانه پیاپی دارد و با این تدبیر در آن مقطع زمانی، این مشکل آن‌ها نیز مرتفع می‌شود.
*تغییر در بازی بدون نظر تیم مقابل، سابقه دارد
با توجه به این‌که قبل از این برای دیگر تیم‌ها دیده‌ایم که برخلاف عرف معمول، بدون رضایت تیم مقابل بازی یک تیم را جابجا کرده‌اند، این کار برای بازی پرسپولیس و نساجی شدنی خواهد بود ولی تا این لحظه که انجامش نداده‌اند. با توجه به موارد مشابه انتظار می‌رود که این اتفاق روی بدهد. به‌ویژه که آسیبی به نساجی هم نمی‌رسد به‌ویژه که آن‌ها عملا تمرینات خود را در تهران دنبال می‌کنند.
غیر از این در چنین مواردی که قرار است عوامل فوتبال نگاه ملی داشته باشند می‌شود رایزنی کرد ولی چه کسی این کار را برای پرسپولیس انجام خواهد داد.
جدای از این مطلب باید اشاره‌ای هم به رویکرد باشگاه نساجی داشت. خب آن‌ها اجباری برای پذیرش این مساله ندارند حتی در حالت کنونی که می‌دانیم استان مازندران جدای از کشتی خیز بودن و پهلوان پرور بودن، پرسپولیسی خیز است. به‌ویژه شهر قائمشهر که پرسپولیسی‌های فراوانی دارند بدون آن‌که این مساله منافاتی با طرفداری آن‌ها از تیم محبوب شهرشان نساجی داشته باشد. در این باره حتی شنیده می‌شد که مالک این باشگاه هم موافق چنین امری بود. به‌ویژه که برای شرکت هواپیمایی او هم تبلیغات موثری نزد پرسپولیسی‌ها بود ولی از سوی دیگر شنیده می‌شود که مدیرعامل باشگاه موافق این امر نبوده است. علی امیری که بعضی اعتقاد دارند این رویکرد او به خاطر حمایت از خواسته هواداران استقلال است. هرچند ما در این باره قضاوتی نداریم و با نظر افکار عمومی پیش می‌رویم.
*آقای مسوول حمایت از پرسپولیس یعنی اقدام عملی، نه پست و استوری و توئیت
مساله کلی این است که برای یک هوادار، یا سلبریتی حمایت کردن می‌تواند در حد پست و استوری و توئیت و لایک و کامنت و مواردی از این قبیل باشد و برای یک مقام مسوول در کشور به‌ویژه در بخش ورزش و فوتبال، این موارد معنی حمایت که ندارد هیچ، عطر سهم خواهی از افتخار و شریک شدن در آن بدون قبول زحمت دارد.
این‌طور نباشد که کار پرسپولیس، هرجایی لنگ بود، هیچ یک‌قدم از دم که نه، حداقل گوشی تلفن را برای یک پیگیری یا سفارش قانونی برندارید ولی شب قبل از بازی که شد یا ان‌شاء ا… در اولین دقایق بعد از قهرمانی، سراغ شبکه‌های اجتماعی بروید و بگویید که شما هم هستید بدون آن‌که بتوان روی شما کمترین حسابی کرد.
خلاصه این روزها این‌طور است که پرسپولیس از مشکلات مالی گرفته تا مشکلات ورزشی را خودش به تنهایی باید حل کند و کسی هم به‌قدر یک چانه زدن، آستین بالا نمی‌زند و لب از لب باز نمی‌کند.
*خودمان را برای دشمنی‌های بعد از قهرمانی آماده کنیم
موضوع دیگر البته خود پرسپولیس است. پرسپولیسی که باید خودش را آماده کند. اشتباه نشود قرار نیست حرف‌های تکراری بزنیم. بحث درباره چگونه قهرمان شدن نداریم. منظور در این‌جا آماده سازی برای بعد از قهرمانی است. به استقبال نرفته‌ایم بالاخره یکی از ۲ حالت این بازی، پیروزی پرسپولیس است. به هر دلیل، احساس ما این است که پرسپولیس همچنان معادلات را بر هم خواهد زد.
حالا شاید پرسیده شود که مگر برای بعد از قهرمانی هم آمادگی لازم است؟ شکی نیست که لازم خواهد بود.
دنیای قبل از قهرمانی پرسپولیس در لیگ قهرمانان آسیا با دنیای بعد از آن خیلی متفاوت خواهد بود. باور کنیم که چنین است و اگر آماده‌اش نباشیم با مشکل روبرو خواهیم شد. در این مثال‌هایی که می‌زنیم مناقشه نیست، فقط برای تفهیم ضرورت این بحث است.
استقلال خوزستان را به یاد دارید؟ خب ظرفیت آن قهرمانی در لیگ برتر را نداشت و نتیجه‌اش معلوم است. همچنین فردی را در نظر بگیرید که در طول عمر همواره با تنگنای مالی روبرو بوده است و ناگهان با یک بلیت بخت‌آزمایی به یک ثروتمند تبدیل می‌شود. خب همان پول بعد از یک دوره خوشی کوتاه می‌تواند زندگی را برای او غیرقابل تحمل کند اگر نداند با آنچه کند.
دنیای بعد از قهرمانی آسیا برای پرسپولیس متفاوت خواهد بود و این دلایل زیادی دارد. بخشی از آن درونی است. همه عوامل باشگاه و تیم باید جنبه آن را داشته باشند ازجمله این‌که باعث غرور کاذب نشود که غرور چشم‌ها را کور و گوش‌ها را ناشنوا می‌کند.
در صورت پیروزی در بازی فینال، این اولین بار نیست که پرسپولیس قهرمان آسیا خواهد شد ولی خیلی راحت بگوییم که باید جنبه و ظرفیتش را داشته باشیم.
از سوی دیگر این طرز تفکر خطرناک را نزد بعضی در نظر بگیرید که بگویند؛ خب! پرسپولیس که قهرمان آسیا شد و همین هوادارانش را بس! بیایید با قهرمانی یک تیم دیگر در لیگ‌ برتر بخش دیگری از جامعه هواداری فوتبال را یا مردم فلان شهر را هم خوشحال و تا حدی راضی کنیم. اگر فکر می‌کنید این حرف‌ها توهم است اشتباه می‌کنید چون در طول سال‌ها با این قبیل ادبیات فکری روبرو شدیم و اصولا فلسفه رفتن برانکو همین بود.
قهرمانی در آسیا آورده‌های مالی هم دارد. مدیریت در پرسپولیس همیشه اغواکننده بوده است ولی بیم مشکلات مالی بسیاری مدعیان را عقب نگه‌داشته است. حالا وقتی صحبت از میلیون دلار پاداش در میان باشد. رفتارها چه مقدار تغییر خواهد کرد. چه کسانی با چه ارتباط‌هایی تلاش خود را برای سوارشدن به‌قطار پرسپولیس، آغاز خواهند کرد؟ پرسپولیس باید برای آن شرایط آماده باشد چون راه ورود افراد جدید از تخریب پرسپولیس و ایجاد نارضایتی می‌گذرد.
موضوع به این‌جا ختم نمی‌شود. بعد از قهرمانی آسیا، رقیبان هم به هر دری خواهند زد و به هر راهکاری روی می‌آورند برای این‌که برابر پرسپولیس سری تور سرها دربیاورند حالا یا در زمین یا بیرون از آن.
پول و قهرمانی که بیاد دلال‌ها و شرط بندها هم نقشه‌های جدید می‌کشند و خلاصه همین‌طور تا آخر.