پرسپولیس در ۳ سال گذشته، ۲ بار به فینال آسیا رسیده است و هر بار فاصله‌اش با جام به‌قدری کم بود که کافی بود فقط یکی از اشتباهات روی ندهد تا قهرمانی را از آن خود کند. ۲ بار حضور در فینال که توسط قهرمان‌های لیگ قهرمانآن‌هم رقم خورد نشان داد شخصیت و ظرفیت خوبی در پرسپولیس شکل‌گرفته است ولی به مقداری بدشانسی کمتر یا اندکی توان بیشتر نیاز داشته‌ایم.
*قهرمانی، مهندسی می‌خواهد
قهرمانی را باید مهندسی کرد. البته نه از آن نوعی که بعضی با نادانی یا از سر حسادت مطرح می‌کنند. جزو به جزو کاخ قهرمانی را باید ساخت. اگر پرسپولیس چند سال پیاپی در لیگ برتر به قهرمانی رسید به این دلیل بود که شخصیت قهرمانی پرسپولیس، مهندسی‌شده بنا شد. این بنا به‌قدری محکم بود که بتواند قهرمانی در آسیا را رقم بزند ولی هر بار دیدیم که چه شد. یک‌بار از نقل و انتقالات محروم بودیم و بار دیگر با کلی محروم و به دور از شرایط مسابقه وارد بازی شدیم. با این وجود هر ۲ بار فاصله معنی‌داری از حریفان نداشتیم. ۲ سال قبل کافی بود تا در مورد طارمی مرتکب اشتباه نمی‌شدیم و در این صورت بدون او هم قهرمان بودیم. این بار هم شاید حضور یکی از بازیکنانی که رفتند یا محروم شدند می‌توانست شرایط را تغییر دهد. این‌ها باعث می‌شود تا بگوییم ساختار مهندسی ما هم مشکل داشت.
*در ایران نمی‌توانیم روی هیچ‌کس حساب کنیم
آنچه گفته شد تمام کارشکنی‌ها در کار پرسپولیس نیست. ۲ سال قبل علیه پرسپولیس به باشگاه ترکیه‌ای مدرک دادند. ۲ سال قبل خواستیم که فقط یک بازی ما به تعویق بیفتد و اصرار کردند آن را انجام بدهیم تا نتوانیم برنامه‌های خود را اجرا کنیم. این بار خواستیم تقویم اجرا و بازی انجام شود با اصرار آن را برگزار نکردند. در مورد آل‌کثیر هم دیدیم چه اتفاقی افتاد. چه آن‌هایی که باعث محرومیتش شدند و چه آن‌جا که باید برای لغو محرومیتش شاید می‌شد به شکل بهتری اقدام کرد.
* مدیریتی که فقط جلوی پای خود را دید
دوباره نگاهی به لیست پرسپولیس در فینال بندازیم. امیری و پهلوان که درست یا غلط بر اساس تصمیم داور و خطای فنی از بازی نهایی محروم شدند. آل کثیر هم که جای نقد در این مطلب ندارد. شما نفراتی چون علیپور ، ترابی، خلیل زاده و… که به دلیل عدم توافق مالی یا پیشنهادات بالاتر از تیم جدا شدند را می‌توانستیم حفظ کنیم آن موقع برای فینال می‌دیدیم چقدر دست مربی باز بود. جالب است برخی نفراتی که جدا شدند دلیل عدم توافق مالی که عنوان شد حدود ۲ میلیارد تومان اختلاف‌نظر بود ولی به‌شدت روی سقف تعیین‌شده مقاومت کردیم در حالی که آن‌طرف تر باشگاهی با بازیکنش ۵ یا ۶ برابر نسبت به فصل قبل افزایش قرارداد داشت.
اگر این نفرات را به‌راحتی از دست نمی‌دادیم نه مجبور بودیم با بشار بدین گونه توافق مخفیانه داشته باشیم نه هوادار تا این اندازه به دلیل نبود چند بازیکن ، افسوس از دست رفتن قهرمانی را می‌خوردند. اگر به تیم و حضور در فینال اعتقاد داشتیم می‌دانستیم که قهرمانی و نایب‌قهرمان حدود ۵۰ تا ۱۰۰ میلیارد برای ما سودآوری به همراه دارد و به‌راحتی می‌توان مطالبات خارج از سقف مهره‌هایی که نقش کلیدی برای تیم و مربی و هوادار دارند را پرداخت کرد. حالا چطور خوشبین باشیم به کلی شایعات و بحث هایی که می گفتند دیگر قهرمانی برای پرسپولیس کافی است و نوبت تیم‌های دیگری است که ناکامی شان را به گردن عالم و آدم نسبت دادند؟ نگاهی به لیست تیم خالق پوکر قهرمانی لیگ ایران بندازیم که از فصل قبل چه نفراتی را به همراه ندارد؛
بیرانوند، علیپور، ترابی، خلیل زاده، نادری و حالا هم بشار رسن. حالا تیم‌های پرمدعا و بهانه‌گیر چگونه لقب وزیر پرسپولیسی را تکرار می‌کنند یا از تبعیض نفرات هیات مدیره تیم شان شکایت دارند خیلی عجیب است. رسول پناه به‌راحتی می‌توانست حداقل دو، سه مهره از جمع جداشدگان را مجاب به ماندن کند با این هدف که می‌توان از لیگ قهرمانان بالا بود درخواست های مالی شان را تامین کند ولی … نه تنها اینگونه نشد بلکه مصاحبه‌هایی منتشر شد که برخی پیشکسوتان انگشت نمای حریف هم انجام نمی‌دادند.
به هر حال پرسپولیس اگر بازیکنانش را حفظ کرده بود الان به جای ۲میلیون دلار، ۴میلیون به دست آورده بودند ضمن اینکه پاداش ورودی به جام باشگاه های جهان را هم به آورده‌های مالی شان اضافه می‌کردند اما حیف که هم وزیر پرسپولیسی بود و هم مدیرعامل و برخی نفرات هیات مدیره فرا مدیریتی نسبت به تیم حریف بودند!
*پرسپولیس چپ پُرتری می‌خواهد
اثر دوری از شرایط مسابقه را دربازی فینال دیدیم ولی با کمی توان بیشتر از پس آن‌هم بر می‌آمدیم. مثلا اگر شجاع را داشتیم. یا اگر از میان مهدی ترابی و علی علیپور، یکی را داشتیم. کارهایی که انجام ندادیم. افتخار قهرمانی را از یک‌سو و چند میلیون دلار را از سوی دیگر از دست دادیم. شاید برای بسیاری بهتر بود که پرسپولیس قهرمان نشود. برای اینکه مردم به خیابان نریزند. برای سازمان لیگ تا پرسپولیس به جام باشگاه‌های جهان نرود و تقویم مسابقات را اجرا کند. برای وزارت ورزش تا از سوی سایر تیم‌ها تحت فشار کمتری قرار بگیرد و همین‌طور تا آخر. فقط برای پرسپولیس و اکثریت مردم خوب بود که جام قهرمانی را بگیرند. قهرمانی پرسپولیس در هر زمانی در تضاد با منافع بسیاری قرار می‌گیرد. پس باید چپ پرتری داشت باید با پشتیبانی بهتر جلو رفت تا آسیب‌های مسیر، مانع قهرمانی نشود.
*گران‌ترین صرفه‌جویی دنیا
وقتی می‌گوییم قهرمانی مهندسی می‌خواهد فقط پای مهندسی فنی در میان نیست. باید در بخش مالی، پشتیبانی، حقوقی و همه موارد سازه‌های قوی را درست در کنار هم قرار دهد. به این ترتیب یکی مثل ترابی را هم اگر نتوان حفظ کرد از بابت رفتنش درآمدی حاصل می‌شود که بتوانی یک جای دیگر جبران این کمبود را بکنی. وقتی مهندسی درستی انجام بدهی در مورد شجاع به شکلی عمل می‌کنی که نتواند از جایش تکان بخورد و این وسط چند میلیون دلار را هم از دست نمی‌دهی. این کارها را که درست انجام بدهی، به‌قدری توان خواهی داشت که با مشکلاتی مثل لغو بازی لیگ برتر هم قهرمان بشوی.
پرسپولیس برای چه مقدار پول، بعضی از این بازیکنان را از دست داد؟ برای چه میزان کاهش هزینه، درآمد میلیون دلاری را از دست داد؟ آیا مقرون به‌صرفه‌تر نبود که بعضی هزینه‌ها انجام می‌شد تا بعضی درآمدها حاصل شود؟ پرسپولیس باید از این تجربه‌ها استفاده کند و آن‌ها را به کار ببندد وگرنه فینال بعدی همین آش و همین کاسه خواهد بود. نباید اشتباهات را تکرار کرد. آماده‌سازی برای قهرمانی آسیا از همین حالا شروع می‌شود. با بخت و اقبال نمی‌توان برای فتح جام رفت. بازیکن ابزار کار یک تیم است و البته یک باشگاه فقط از بازیکنان تشکیل نمی‌شود. قبل از این هم گفتیم باید ساختارها را اصلاح کرد. مشکلاتی که درباره‌اش سخن گفتیم محصول دوره‌های مختلف مدیریتی بود. اشتباهاتی که بعضی از آن‌ها می‌توانست اتفاق نیفتد و در این صورت پرسپولیس اکنون هم جام قهرمانی داشت و هم کلی پول برای پر کردن مسایل مالی‌اش. فرصتی که از دست رفت ولی دوباره در موقعیت به دست آوردن آن قرار خواهیم گرفت.
