اما این صرفا محدود به تیم اول ایران نیست، سایر تیم‌ها و بازی ها هم با فقر گلزنی مواجه هستند. هفته‌های زیادی نتیجه غالب ثبت شده در لیگ برتر ایران، تساوی بدون گل تیم‌هاست. بعد از آن نیز تساوی یک گله پرتکرارترین نتیجه در لیگ است.
تیم‌هایی هم که در آن ها آمار گلزنی به نسبت بهتری مشاهده می‌شود، آن‌هایی هستند که مهاجم خارجی در اختیاردارند.
اما چه عاملی باعث افت گلزنی در فوتبال ما شده؟ یکی از پیشکسوتان فوتبال چندی پیش در گله از فقر گلزنی در فوتبال ایران گفته بود که بازی صفر- صفر اصلا معنایی ندارد، آن هم وقتی که تیم‌ها با همین نتیجه به زمین می‌آیند و یک مسابقه را آغاز می‌کنند.
در حقیقت بازی صفر-صفر نتیجه نیست، شروع یک فوتبال است و در واقع مسابقه‌ای که با همین نتیجه به پایان می‌رسد، یعنی ۲ تیم هیچ کاری را در یک بازی ۹۰ دقیقه‌ای نتوانسته‌اند از پیش ببرند.
***
وقتی می‌خواهیم از میانگین گل پایین در لیگ ایران صحبت کنیم، بازی‌های دفاعی تیم کیروش یادمان می‌آید، بازی‌هایی که عده زیادی به آن ها افتخار کرده و برایش حماسه‌سرایی می‌کردند.
یاد بازی ایران و مراکش در همین جام جهانی اخیر در روسیه می‌افتیم که مراکش سراپا حمله بود و ایران در دقایق آخر با گل به خودی مراکشی‌ها برنده بازی شد. عدالت فوتبال هرگز در این مسابقه اجرا نشد، همه اذعان داشتند که اگر قرار بود این مسابقه برنده داشته باشد، آن تیم مراکش بود اما بخت و اقبال، بیش از حد با تیم ایران یار بود که توانست ۳ امتیاز از این مصاف بگیرد.
این تیم مقابل اسپانیا و پرتغال هم دفاع مطلق بود. طرحی برای حمله و رسیدن به گل نداشت. در حقیقت تمام طراحی کارلوس کیروش با آن هزینه هنگفتی که برای برپایی اردوهای این تیم در کمپ قطری و بازی‌های دوستانه اتفاق افتاده بود، صرفا یک آورده برای فوتبال ایران داشت: فوتبال دفاعی و بدون طراحی مشخص برای گلزنی.
***
فوتبال دفاعی زمانی مخاطب دارد که یک تیم در عین حال که تمام راه های نفوذ را بر تیم حریف می‌بندد، می‌تواند از ضد حملات استفاده کرده و به گل برسد.
استراتژی مرد پرتغالی در جام جهانی ۲۰۱۸، سردار آزمون را سیبل انتقادات کرد. حتی مهره های شاخص هجومی تیم کیروش هم باید دفاعی می‌بودند. تمام شم گلزنی آن ها، به خط دفاعی منتقل شده بود و حرکتی از مهاجمان سرشناس این تیم نمی‌دیدیم.
***
کارلوس کیروش هرچند مربی بنام و مطرحی در سطح فوتبال دنیا بود، اما به جرات بهترین امکانات تاریخ فوتبال ایران را توانست از فدراسیون بگیرد.
او در خصوص ساده‌ترین موارد، چیزهایی که نه در مربیان قبل و نه مربیان بعد از او، شاهدش نبودیم، تصمیم‌گیرنده بود. بیشترین هزینه ممکن برای تیم ملی اتفاق افتاد. تیم ایران یکی از گران‌قیمت‌ترین مربیان جام جهانی ۲۰۱۸ روسیه را در اختیار داشت.
در عین حال که قرارداد کیروش آپشن هایش هم زیاد و متنوع بود، اسناد زیادی در ادامه در مورد سهم او از بازی‌های تدارکاتی و همچنین پاداش هایی که در ازای هر برد به حسابش ریخته می‌شد هم منتشر شد.
فوتبال ایران ۸ سال در سیطره تفکرات کارلوس کیروش بود و در قالب دفاعی فرو رفت. امروز لیگ برتر ایران آیینه تمام نمای تفکری است که مرد موزامبیکی بر فوتبال ما حاکم کرد.
دفاعی مطلق و کسالت‌بار؛ برای اثبات این مهم، آمار گلزنی آقای گل‌های سال های اخیر فوتبال ایران را با سال‌های پیش از کارلوس کیروش می‌شود مقایسه کرد.
به هرشکل فوتبالی که برای پیروزی با گل به خودی حریف، جشن و پایکوبی می‌کند، با وجود داشتن امکاناتی درست شبیه به بهترین مدعیان جهانی، به شکست مقابل اسپانیایی که نا آماده‌ترین و ضعیف‌ترین جام جهانی‌اش را پشت سر می‌گذارد و تساوی مقابل پرتغال آن هم به لطف VAR به خیابان آمده و جشن می‌گیرد، محکوم است به تماشای لیگی که در گلزنی فقیر است.
از سیطره ۸ ساله کیروش بر این فوتبال که فوتبال دفاعی کسالت‌بار و فقر گلزنی در لیگ ما نهادینه شده، زمان لازم است تا شاید از سوی فدراسیون جدید، تفکری بر فوتبال ما حاکم شود که طی آن هیجان را به ورزشگاه‌ها بازگرداند.

انتهای پیام/