پرسپولیس، همین حالا با شرایط بحرانی روبه‌روست و تا این لحظه، راهکاری برای خروج از آن به عنوان سیاست راه در باشگاه مطرح نیست. در واقع راه‌ها بسته است. پرسپولیس برای این‌که با روند فزاینده مشکلات اقتصادی و معوق ماندن تعهدات مالی روبه‌رو شود به اقدام جدی فراتر از باشگاه نیاز دارد که مشابه آن در دیگر تیم‌های رقیب از جمله استقلال در حال روی دادن است.
*تزریق محدود پول، دردی را دوا نمی‌کند
در حال حاضر شنیده‌ها حکایت از آن دارد که با رایزنی‌های صورت گرفته از سوی جعفر سمیعی، قرار است قبل یا بعد دربی، منابع مالی محدودی به باشگاه وارد شود. این‌که آیا وی بازهم از ارتباط‌های خود بهره گرفته یا نه و این که آیا این منابع جزو دیون خواهد بود یا نه را نمی‌دانیم ولی تحقق این امر هم یک مُسکن خواهد بود و حل تنگناهای مالی پرسپولیس برای این فصل به اعتبارات بیشتری نیاز دارد.
پس بروز چنین اتفاقی نباید به منزله آن تلقی شود که مشکلات پرسپولیس حل شده است. آنچه درباره‌اش سخن می‌گوییم، بسیار جدی‌تر از آن است که بتوان به سادگی از کنار آن ‌گذشت.
* تحریم اقتصادی
پرسپولیس در آستانه دربی در وضعیت متفاوتی با استقلال به سر می‌برد. از شرایط برابر که هیج از یک وضعیت متعادل و متوازن هم خبری نیست.
شاید بعضی این سخن را غیر مستند بدانند که برای رقم خوردن سرنوشت لیگ دست‌هایی در کار هستند اما قابل کتمان نیست اگر نتوان اصرار بر قهرمانی تیمی مشخص را ثابت کرد، نیاز به توضیح واضح است که قهرمانی پرسپولیس برای بعضی به عامل ناراحت و نگران کننده بدل شده است. مساله‌ای که به بعضی استرس می‌دهد و بعضی را از فشارهایی که بابت این مساله متحمل خواهند شد، بیمناک می‌کند. تلاش برای حل مشکلات بعضی تیم‌ها یا در بهترین حالت عدم تلاش موثر برای حل بعضی مشکلات پرسپولیس را می‌توان در این راستا مورد ارزیابی قرارداد.
پرسپولیس، این روزها به‌نوعی در محاصره اقتصادی قرار دارد. شنیده‌ها از پرسپولیس چندان خوشایند نیست. هزینه‌ها و تعهدات جاری و غیر جاری که انتظار باشگاه را می‌کشد. درآمدهایی که هنوز وصول نشده، هزینه شده است یا راه‌های اقتصادی به دلیل تعهدات قراردادی یا حواشی موجود در شبکه‌های اجتماعی بسته شده است.
قرارداد کارگزاری قبل از این‌ها بسته شده است. نیازی به یادآوری نیست که جدای از تبلیغات محیطی و بلیت فروشی که دیگر وجود ندارد و قبل از این‌ها نیز از لحاظ درآمدی، نبود و نبودش فرقی نمی‌کرد، پرسپولیس همه فضاهای درآمدزایی خود را به کارگزار واگذار کرده است و از این جهت دست پرسپولیس برای انجام فعالیت‌های جدید بسته است و در این بین هرچی هم به کارگزار نیست چون مدیران پیشین پرسپولیس این همکاری را پذیرفته بودند.
پرسپولیس به حکم دولتی بودن و این که در میان ایرانیان بیشترین دوستدار و علاقمند را دارد از منابع عمومی که متعلق به همین ایرانیان است بر خلاف بعضی تیم‌های سهمی ندارد. بزرگ‌ترین هنر نمایندگان مجلس این بود که این منابع را با وضع قانون، قطع کنند اما دانش، درایت و توانایی این را نداشتند که درآمدهای متعلق به باشگاه‌ها از جمله حق پخش را که عرف ورزش حرفه‌ای و قهرمانی است، وصل کنند.
با وجود همه این‌ها تحریم اقتصادی پرسپولیس در این ایام و در آستانه دربی در ۲ مورد نمود بیشتری می‌یابد. یکی این که شنیده می‌شود کارگزار، بخشی از تعهدات مالی خود را پیش‌ از سررسید انجام داده است، پس فعلا پرداختی ندارد که ماحصل کار مدیریت قبلی، هیات مدیره و وزارت ورزش و جوانان است. نکته دیگر این که هیات مدیره پرسپولیس نسبت به هیات مدیره استقلال حداقل یک تفاوت فاحش دارد و آن هم اعضایی است که منابع مالی در اختیار باشگاه بگذارند. در واقع چینش نفرات به شکلی است که پرسپولیس از این طریق هم هیچ بهره‌ای ندارد. نکته‌ای که همواره مورد اعتراض هواداران نیز بوده است با طرح این سوال که چنین تبعیض آشکاری با پیامدهای کاملا روشن از کجا ناشی می‌شود.
*تیم بازهم مطالبه معوق دارد
تغییرات مدیریتی در پرسپولیس با پیامدهای خوشایند مالی برای بازیکنان و مربیان همراه بود. قراردادهای جدیدی که تنظیم شد و اگر از یک سو مدت تعهد مربیان و بازیکنان را بیشتر کرد از سوی دیگر، درآمد کنونی آن‌ها را هم افزایش داد. از سوی دیگر جعفر سمیعی بالاخره موضوع گُنگ و حاشیه‌ساز مطالبات اعضای تیم از فصول گذشته را پایان داد. و بازیکنان به ۱۰تا ۱۵درصد قراردادهای این فصل هم رسیدند. این مساله آرامش خوبی را برای آن مقطع ایجاد کرد. هرچند، این‌که چه میزان از اعتباری که از طرف سمیعی وارد چرخه مالی باشگاه شد جزو دیون خواهد بود و چقدر درآمد، هنوز به شکل دقیقی شفاف نشده است.
مساله این است که با گذشت این چند بازی باید گفت؛ پرسپولیس باز هم مطالبه معوق و انتظار دارد که به زودی دریافتی جدیدی داشته باشد که درصد پرداختی‌ها را افزایش دهد. شاید از دلایل سکوت فعلی نتایج هفته‌های اخیر باشد ولی به هر حال شنیده می‌شود که یحیی گل‌محمدی به نیابت از اعضای تیم در ارتباط با زمان پرداخت بعدی سوال کرده است که نشان می‌دهد تیم منتظر است ولی این پول از کجا بیاید؟
*کارگزار تعهدات بهمن و اسفند را هم انجام داد؟
اگر شنیده‌ها درست باشد، کارگزار پرداخت‌های مربوط به ماه‌های بهمن و اسفند خود را هم انجام داده است. این به معنای همان پیشخور شدن درآمد است که گویا در زمان مدیریت قبلی باشگاه اتفاق افتاد. البته او هم با فرض صحت این پول را در همین پرسپولیس هزینه کرده است. طبق جدولی که منتشر شده بود. پرداختی کارگزار در این زمان باید بالغ بر ۲۰ میلیارد تومان می‌شد البته اگر مسایلی مثل علی‌الحساب بیمه از آن کسر نمی‌شد. اگر این مبالغ پرداخت شده باشد که بعضی مقام‌ها بر آن تاکید دارند. کارگزار تعهدات خود را انجام داده و پرداخت‌های بعدی در پایان ماه‌های فروردین و اردیبهشت‌ سال ۱۴۰۰ خواهد بود.
در این صورت باید پرسید پرسپولیس قرار است تا آن‌زمان چه کند؟
*درآمد پرسپولیس تا آخر فصل به قدر یک مشت، هزینه‌ها خروار خروار
آیا تمام امیدها به پاداش آسیایی دوخته شده است؟ اگر این پول به ایران منتقل نشد چه باید کرد؟ اصلا ایا این پاداش هزینه‌ها را پوشش می‌دهد؟
۱۰۰هزار دلار که برای خیریه کسر می‌شود. فرض کنیم ۱۰۰هزار دلار هم برای هزینه‌ها و جرائم برود. تیم اگر ۳۰ درصد پاداش راهیابی به فینال را بردارد ۶۰۰ هزار دلار می‌شود. ۵۷۰ هزار دلار هم برای بودیمیر است. حساب و کتاب کالدرون را هم بگذاریم برای بعد از حکم نهایی که سال آینده می‌شود وقتی که پولی برای پرداخت نداریم. با این حساب در بهترین حالت یک و نیم میلیون دلار می‌ماند که تازه اگر رضایت داده شود که به خزانه نرود به نرخ دلار امروز ۳۷ میلیارد تومان می‌شود. تازه از این عدد یک چیزی هم باید کم شود برای واسطه‌هایی که باید این پول را منتقل کنند. پول به خزانه که برود معادلش به نرخ ارز دولتی، دلار می‌دهند که در عمل یعنی هیچ.
به نظر شما آیا با این ۳۷ میلیارد تازه اگر این رقم به دست باشگاه برسد و حدود ۲۶ میلیارد تومان تعهد کارگزار در فروردین و اردیبهشت‌ماه می‌توان پرسپولیس را جمع کرد؟
به هزینه‌های پرسپولیس باید مطالبه اخیر دستیاران برانکو و خود او را هم اضافه کرد. گویا برانکو خودش از دیرکرد و پاداش‌های مربوط به قرارداد گذشته است و فقط بحث مالیات را دارد اما دستیارانش هر ۲مورد را مطالبه می‌کنند. بحث مالیات که روشن است ولی این‌که فیفا روی موارد دیگر چه حکمی بدهد باید صبر کرد. از سوی دیگر موضوع مالیات دردسرساز شده است. گویا با توجه به توافق ۲کشور اگر برانکو و همکارانش اسناد مربوط به تسویه مالیاتی در ایران را ارائه ندهند، باید مالیات را در کشور خود پرداخت کنند یا با تبعات قانونی و بانکی آن روبه‌رو شوند.
از سوی دیگر باید بپرسیم پرداخت‌ها به تیم چگونه خواهد بود. دستمزد پرداختی به اعضای تیم بالاتر از ۱۰۰میلیارد تومان خواهد بود و این جدای از هزینه‌های جاری است که هزینه‌های اداره ۳ورزشگاه و یک دانشگاه، مسافرت و اقامت تیم. هزینه‌برگزاری مسابقات و دیگر موارد است.
این مساله پایان دردسرهای پرسپولیس نیست. همین حالا همان‌طور که گفتیم پرونده مالیاتی برانکو و دستیارانش مفتوح است. مانند بار قبل نیست که تا زمان نیامدن دوباره برانکو همه چیز مسکوت بماند. ۲کشور قرار داد همکاری دارند. مالیات کروات‌ها که از سوی باشگاه تعهد شده است اگر این‌جا پرداخت نشود در کرواسی با درصد بیشتر اخذ می‌شود. همین حالا بدون در نظر گرفتن جرائم و دیرکرد. برانکو باید برای ۴سال فعالیت در ایران نزدیک به ۸۰۰هزار یورو مالیات بدهد که حالا بحث محاسبه ریالی آن با ارز دولتی یا … یک بحث دیگر است. چقدر از این مالیات پرداخت شده است. همین حالا بدهی مالیاتی کمتر از ۵۰۰ هزار یورو است؟ به نظر نیست. همین حالا از ایران برای کرواسی نامه رفته است تا از برانکو مالیات بگیرند و درصد مالیات در کرواسی بالاتر است. البته از دولت و وزارت ورزش انتظار می‌رود که حداقل چنین موضوعی را در چهارچوب همکاری وزارتخانه‌ها و تمام حق و حقوق نداده به پرسپولیس رفع و رجوع کنند ولی بالاخره برای باشگاه‌هزینه‌هایی دارد.
حالا پرسپولیس در چنین شرایطی قرار است وارد عرصه نقل‌وانتقالات نیم فصل شود؟
*چرا برای استقلال آری و برای پرسپولیس نه
در این شرایط سوال هوادار پرسپولیس این است که وزارت ورزش می‌خواهد برای این پرسپولیس چه کند؟ این هیات مدیره چه برنامه‌ای برای خارج کردن باشگاه از این وضعیت دارد که مدیرعامل آن را اجرا کند. مدیرعامل هم البته هنوز هیچ گزارشی نداده که بدانیم برای محاسبه و وصول مطالبات باشگاه از این‌جا و آن‌جا چه کرده‌اند.
راستی چرا از اعضایی که به هیات مدیره بیایند و دست در جیب کنند خبری نیست. نه این‌که چنینی روشی را بپسندیم ولی الان چه راهکار دیگری وجود دارد. چرا برای استقلال آری و برای پرسپولیس نه.
راستی از خروج بعضی اعضای هیات مدیره چه خبر؟ با یحیی لج کرده‌اید یا با هواداران؟ مگر کار به این مهمی با لج و لجبازی می‌شود؟
آنچه از هزینه‌ها فهرست کردیم فقط آن‌هایی بود که تا این‌جا خبردار شده‌ایم آن هم در حالی که همه راه‌های کسب درآمد بسته است.