سرخپوشان به مانند چند بازی گذشته با آرایش پایه ۱-۳-۲-۴ و البته چند تغییر اجباری پا به میدان گذاشتند. گل محمدی که در این مسابقه هر دو مدافع میانی‌اش را بدلیل مصدومیت نداشت برای اولین از یک مدافع جوان در ترکیب اصلی بازی گرفت و احسان حسینی زوج مهدی شیری در مرکز خط دفاعی شد اما متاسفانه حضور این ۲ بازیکن در کنار هم موفقیت‌آمیز نبود و همان‌طور که اشاره شد دروازه پرسپولیس روی دو اتفاق و ضربات شروع مجدد باز شد. جالب است بدانید تیم آلومینیوم با همین شیوه ای که به پرسپولیس گل زد، دروازه دیگر تیم‌های لیگ از جمله ماشین‎سازی، نفت آبادان، ذوب اهن و شهرخودرو را باز کرده بود؛ یعنی تیم خطیبی بیشتر گل‌های خود را در این فصل با استفاده از ضربات ایستگاهی و شروع مجدد یا ارسال سانتر به ثمر رسانده بود و قطعا کادرفنی پرسپولیس تیم حریف را به خوبی آنالیز کرده بود و می‌دانست تاکتیک اصلی خطیبی برای رسیدن به گل چیست ولی به آن ابزار لازم را برای خنثی کردن تاکتیک حریف نداشت و بدون شک اگر مدافع بلند زنی جلوی مهاجمان سرزن آلومینیوم قرار می‌گرفت دروازه پرسپولیس به این راحتی باز نمی‌شد.
در واقع پرسپولیس از جایی ضربه خورد که همیشه نقطه قوتش بود،چون با حضور سیدجلال،کنعانی و پیشتر شجاع خلیل زاده آسمان خط دفاعی پرسپولیس همیشه امن بود، تا جایی که حتی در لیگ قهرمانان هم مهاجمان زهردار آسیایی در حسرت باز کردن دروازه این تیم بودند و همان چند گلی که به ثمر رسید از روی نقطه پنالتی بود.
ولی همان‌طور که می‌دانید پرسپولیس به خاطر بی‌کفایتی مدیرانش بعضی مهره‌های دفاعی‌اش از جمله شجاع خلیل زاده و محمد نادری را از دست داد و نتوانست در نقل و انتقالات مدافعی را به خدمت بگیرد.در حال حاضر فقط سیدجلال حسینی، محمدحسین کنعانی‌زادگان، سیامک نعمتی ، مهدی شیری، سعید آقایی و احسان حسینی را به‌عنوان بازیکنان تخصصی در اختیار دارد که ۲نفر اول مصدوم هستند، نعمتی که به جبر در دفاع راست بازی گرفته می‌شود و احسان حسینی کم تجربه و جوان است. متاسفانه مهدی شیری هم بعد از اشتباهی که در فینال لیگ قهرمانان آسیا مرتکب شد هنوز نتوانسته است به لحاظ روحی خود را پیدا کند. البته فقط شیری نیست که با این مشکل دست به گریبان است و استرس و فشار را می‌توان در بازی بعضی نفرات تیم مشاهده کرد. و حاشیه‌هایی که از هر طرف برای تیم ایجاد می‌شود به این استرس دامن می‌زند، به طوری که حتی این موضوع به بازیکن تازه وارد تیم هم منتقل شده است.به طور مثال چندی قبل احسان پهلوان در یک برنامه زنده تلویزیونی در اظهاراتی قابل تامل گفته بود همبازیانش این حس را دارند که دوست ندارند پرسپولیس برای بار پنجم قهرمان لیگ برتر شود و این استرس در بازیکنان وجود دارد که نمی‌گذارند تیم‌شان به قهرمانی برسد. کاری به درستی یا نادرستی این ادعا نداریم اما چنین فکری حتی اگر واقعی هم باشد برای یک مجموعه سمی و خطرناک است. با توجه به اتفاق‌های عجیب و غریبی که طی این مدت برای پرسپولیس رخ داده به بازیکنان حق می‌دهیم که به بعضی مسایل شک کنند ولی باید این را در نظر گرفت که پرسپولیس در سال‌های گذشته هم کم و بیش این مشکلات و حاشیه‌ها را داشت.گرچه امسال به شکل شدیدتری چه در زمین و چه بیرون از آن با حواشی و مشکلات دست و پنجه نرم کرده است، که اگر غیر از این بود باید به همه چیز شک کرد! به هرحال پرسپولیس قهرمان ۴ فصل اخیر لیگ است و تدوام این اتفاق برای خیلی‌ها سخت و غیرقابل تحمل است و به هر طریق، حتی شده ناجوانمردانه تلاش مس کنند مانع از این اتفاق شوند. در این شرایط بازیکنان تنها کاری که می‌توانند انجام دهند این است که تمرکز و ارامش خود را حفظ کنند و با هر چیزی که مانع موفقیت آن‌هاست بجنگند. به طور مثال چند هفته‌ای است که سوت‌های داوران بر علیه پرسپولیس است و در بازی اخیر بنابر نظر کارشناسان گل اول آلومینیوم در شرایط آفساید به ثمر رسید و یک بازیکن حریف اخراج نشد. صرف نظر از این‌که این ۲اشتباه داور چقدر روی نتیجه بازی تاثیرگذار بود، باید گفت پرسپولیس اگر قهرمانی می‌خواهد باید آن‌قدر قوی ظاهر شود که نگذارد حتی سوت داور خللی در هدفش ایجاد کند. مثل کاری که جلوی فولاد کرد و بعد از آن پنالتی عجیب به خود واقعی اش بازگشت و گل پیروزی را زد.
وقتی اشتباهات مرتبا تکرار می‌شوند و فریادها راه به جای نبرند این تنها راهی که باقی ماند.
پرسپولیس در آسیا با تیم‌های بسیار خوب و قوی‌تری نسبت به تیم‌های لیگ بازی کرد و فشردگی بازی‌ها و اشتباهات داوران را هم در کنار خودش داشت ولی با تمام وجودش تلاش کرد که به جام برسد. غیرقابل کتمان است که پرسپولیس در بعضی پست‌ها دچار کمبود مهره است. جدا شدن مهره‌های کلیدی تیم دست گل محمدی را در اجرای برنامه‌های تاکتیکی‌اش بسته است. وضعیت دفاعی تیم که اظهر من الشمس است،در حمله هم که دچار نقصان هستیم و پرسپولیس نه بازیسازی دارد که خط حمله را تغذیه کند و نه گلزنی که تن حریفان را بلرزاند. تغییرات اجباری در ترکیب باعث شده تا کادرفنی از بازیکنان در پست‌های غیرتخصصی بازی بگیرد و حتی تغییر تاکتیک بدهد که این ناهمگونی زیادی را در بعضی پست‌ها ایجاد کرده و به طور کلی می‌شود گفت پرسپولیس بالانس نیست.
باخت مقابل الومینیوم و حتی تساوی‌های پیاپی در هفته‌هایی که گذشت این موضوع مهم را به ما گوشزد که تیم نیاز به تقویت دارد. اگر تا به الان همه چیز با خوش خیالی سپر شد،حالا با مصدومیت همزمان ۲ مدافع تیم دیگر باید به خودمان امده باشیم و از حالا برای نقل و انتقالات برنامه‌ریزی کنیم. گرچه هنوز بعضی‌ها انتظار دارند یحیی با همه این مشکلات معجزه کند و هرگاه که این مربی اعتراض کرده به وی حمله‌ور شده‌اند که بهانه نگیرد! اما هر کسی که ذره‌ای با فوتبال آشنایی داشته باشد این را می‌داند که جدا کردن ۷ ستاره چه ضربه مهلکی به یک تیم خواهد زد یا بدون مدافع تخصصی بازی کردن چقدر دشوار است ولی بعضی‌ها ترجیح می‌دهند به قیمت زیرسوال بردن خود چشم روی واقعیت‌ها ببندند و دنبال تسویه حساب‌های قدیمی باشند!