به‌طور مثال در پست مهاجم نوک، گلزنی می‌خواستیم که بتواند جای آل‌کثیر محروم را پرکند و مشخص بود عبدی جوان و کم‌تجربه به تنهایی قادر نیست بار گلزنی تیمی چون پرسپولیس را که برای قهرمانی می‌جنگد، بر دوش بکشد. نفراتی هم که جذب شدند، متاسفانه تاکنون نتوانسته‌اند انتظارها را برآورده کنند،تا جایی که در بیشتر بازی‌های این فصل، گل محمدی مجبور بوده از‌ هافبک‌ها در خط حمله بازی بگیرد‌. یکی از عوامل کم گل بودن بازی‌های پرسپولیس در فصل جاری، همین نبود مهاجم تخصصی بوده است، درحالی‌که تیم در هر بازی موقعیت‌های زیادی روی دروازه خلق می‌کند اما بازیکنی که بتواند با دقت ضربه نهایی را به توپ بزند وجود ندارد.
البته شرایط در خط حمله به مراتب بهتر از خط دفاعی است و اگر پرسپولیس توانست یکی، ۲بازیکن در این پست جذب کند، در عوض نه مدافعی به جای شجاع خلیل‎زاده و محمد نادری در نقل‌وانتقالات جذب کرد و نه بازیکنی که قابلیت بازی در این پست را داشته باشد روی نیمکت دارد. بیشترین نگرانی کادرفنی نیز برای پست دفاع میانی بود، جایی که پرسپولیس فقط یک سیدجلال و کنعانی‌زادگان را به عنوان مدافع تخصصی ششدانگ داشت و باوجود این‌که گل‌محمدی به جذب یک بازیکن در این پست بسیار تاکید داشت اما هیچ بازیکنی به خدمت گرفته نشد و آن اتفاق نگران‌کننده‌ای که بیم آن می‌رفت سرانجام در هفته یازدهم رخ داد و هر ۲مدافع میانی تیم با هم مصدوم شدند تا این مربی مجبور شود از احسان حسینی جوان در کنار آرمان رمضانی در قلب دفاع بهره بگیرد که این بیشتر مشخص کرد دست گل‌محمدی تا چه حد در خط دفاع بسته است. جالب این‌جاست در آن مقطع وقتی این مربی به مدیریت وقت تیم به خاطر عملکرد ضعیف در نقل‌وانتقالات انتقاد کرد، عده‌ای به وی تاخته و گلایه‌های به جای او را بهانه‌جویی قلمداد کردند و حتی خود رسول‌پناه به جای شرمساری با توجیهات بی‌سروته به گل‌محمدی حمله کرده بود.
شاید اگر از خود گذشتگی کاپیتان و تیزهوشی یحیی نبود پرسپولیس در بازی مقابل ماشین‌سازی به مانند دیدار با آلومینیوم روی اشتباهات نتیجه را از دست می‌داد و وارد بحران می‌شد اما خوشبختانه سیدجلال حسینی با وجود مصدومیتی داشت خود را به بازی‌ها رساند و با حضور در ترکیب نه تنها آرامش را به خط دفاعی بازگرداند که ۲ گل ۳ امتیازی در هفته‌های اخیر به ثمر رساند تا نشان دهد بازیکنی تمام نشدنی است.از ارزش‌های والای سیدجلال هر چه بگویم، کم است. او به معنای واقعی یک تیم است و عجیب نیست، چرا پرسپولیس با همه کمبودها و مشکلات هنوز پای ثابت قهرمانی است. این روحیه جنگندگی و مسوولیت‌پذیری فقط مختص سیدجلال نیست و در خیلی از بازیکنان با تجربه و قدیمی تیم دیده می‌شود. کمال کامیابی‌نیا یکی از آن بازیکنان است؛ ‌هافبک دفاعی مقتدر و جنگجویی که ۶ سال است در مسابقات لیگ و داخلی با پیراهن پرسپولیس عنوان و نشانی نبوده که به دست نیاورده باشد. از قهرمانی‌های متوالی در لیگ و سوپرجام تا نقره‌های آسیایی. داستان کمال در پرسپولیس فقط موفقیت و قهرمانی نبوده است و این بازیکن روزهای تلخ و سختی هم در پرسپولیس داشته است؛ از مصدومیت‌های متوالی کتف تا کارت‌های رنگ و وارنگی که او را از بازی‌های مهم زیادی محروم کرد. و حتی آن تکل‌های بی محابا و جا گذاشتن پرسپولیس در روزهای سخت همه و همه برای هواداران، یادآور همان تعصبی بود که کمال را به گتوزو پرسپولیسی‌ها شهره کرد.
اگر کمال در تابستان ۱۳۹۷ به مانند احمدزاده و امیری به ترکیه رفت بود، شاید حالا در پرسپولیس نبود،یا مثل امیری خیلی باید تلاش میکرد تا گذشته را جبران کند ولی او ماند تا محبوبتر شود و ویترین افتخاراتش را کاملتر کند. حالا کمال را فقط یک ‌هافبک دفاعی جنگنده نمی‌شناسند، او تبدیل شده به مدافعی نفوذناپذیر در قلب دفاع سرخ‌ها که در هر بازی با تکل‌ها و سر توپ گذاشتن‌هایش قند را در دل هواداران آب می‌کند. این هم از مزایای بی بازیکنی است که استعداد یکی مثل کمال در ۳۲سالگی شکوفا می‌شود. به قول معروف آب در کوزه و ما تشنه لبان می‌گشتیم، غافل از این‌که کامیابی‌نیا بهتر از هر مدافعی می‌توانست برای پرسپولیس باشد. همان‌طور که احمد نوراللهی و سیامک نعمتی در پست غیرتخصصی غافلگیرمان کردند.
صد البته کامیابی‌نیا قبلا قابلیت‌های بالای خود را به رخ کشیده بود و جای تردیدی در ارزش‌های این ستاره بی‌جانشین وجود نداشته و ندارد.۶ فصل حضور مدوام در پرسپولیس و انجام بیش از ۱۰۰ بازی در ترکیب این تیم فقط از عهده یک بازیکن بزرگ بر می‌آید و کامیابی‌نیا در مدتی که در این تیم بوده به خوبی نشان داده است که چه مهره ارزشمندی است. این را پرسپولیس وقتی فهمید که در غیاب کمال بازی برده را در دربی به رقیب سنتی باخت. باوجود مصدومیت‌های شدیدی که این بازیکن بارها به آن دچار شد اما همواره سعی کرد آماده و پرقدرت برگردد و حتی در برهه‌ای که نیمکت‌نشین بود به کالدرون اعتراض نکرد و حالا هم مثل یک سرباز فداکار در پستی که گل محمدی به او سپرده تلاش می‌کند تا بهترین عملکرد را داشته باشد.
در ۴ هفته‌ای که این بازیکن در مرکز خط دفاعی کنار سیدجلال بازی کرده است دروازه پرسپولیس فقط یک بار مقابل تیم ماشین‌سازی، آن هم از روی نقطه پنالتی باز شد. و در دیگر دیدارها دروازه سرخ‌ها حتی در روزی که این تیم گلر اصلی خود را مقابل تیم این روزها آماده مس رفسنجان نداشت بسته ماند. پرسپولیس سومین کلین شیت متوالی خود را هم مقابل پیکان با زوج جدیدش پشت سرگذاشت و این اتفاق در حالی رخ داد که زمان زیادی نیست این ۲بازیکن کنار هم بازی می‌کنند ولی سیدجلال و کمال در همین ۴ بازی به حدی هماهنگ نشان داده‌اند که شاید کار در بازگشت برای کنعانی‌زادگان سخت شود. چیزی نماند که کامیابی‌نیا اولین گل خود را در پست غیرتخصصی بزند و اگر تیردروازه نبود چه بسا نام او هم در فهرست مدافعان گلزن پرسپولیس در فصل جاری به ثبت رسیده بود.
جالب است بدانید پرسپولیس در فصل جاری ۳ زوج مختلف را در قلب دفاع به خود دیده است. در ۹ بازی ابتدایی، سیدجلال حسینی و محمدحسین کنعانی‌زادگان به‌عنوان مدافع آخر حاضر بودند که حاصل آن ۵ کلین شیت و ۵ گل خورده بود. دروازه پرسپولیس با این زوج در برابر تیم‌های سایپا،نفت ابادان، نفت مسجد سلیمان، شهرخودرو و سپاهان بسته ماند و برابر نساجی، ذوب‌آهن، استقلال(۲بار) و فولاد گشود شد.
در تنها دیداری که پرسپولیس با زوج مهدی شیری و احسان حسینی به میدان رفت ۲ گل برابر آلومینیوم دریافت کرد. گل خورده پرسپولیس از زمانی که کامیابی‌نیا به ترکیب خط دفاعی اضافه شده به طرز جالبی کاهش یافته است و این تیم در بازی مقابل مس، تراکتور و پیکان گل نخورد و تنها یکبار مقابل ماشین‌سازی باز شد. باید دید کادرفنی پرسپولیس همچنان به زوج مطمئن سیدجلال وکمال اعتماد می‌کند یا حالا که مصدومیت کنعانی‌زادگان رفع شده است، دست به تغییر در خط دفاعی زده و از این بازیکن در کنار سیدجلال در بازی مقابل گل‌گهر استفاده خواهد کرد؟