هر قدر برای اصلاح، دست کاری می‌شود باز هم یک جاهایی از آن می‌لنگد بس که آن قرار داد اولیه ناقص الخلقه بود. هر قدر هم جراحی زیبایی و ترمیمی روی آن انجام می‌دهند باز یک شکل مناسب و قابل تحملی به خودش نمی‌گیرد.
موضوع وقتی دردناک‌تر می‌شود که بدانیم تمام بحث و دغدغه فقط بر سر مسایل مالی نیست. یک اشکالاتی در این همکاری وجود دارد که به هیچ ترتیبی نمی‌شود آن را توجیه کرد.
*فقط ۷۵ میلیارد برای ۱۸ ماه
و اما شرکت آتیه داده پرداز که آن است که رستم بود پهلوان تاکنون چه رقمی را به پرسپولیس پرداخت کرده است. همان طور که گفتیم تا امروز حدود ۱۶ ماه از شروع قرارداد در نهم آبان سال ۱۳۸۸، گذشته است و پرداختی بعدی طبق زمان بندی اعلامی در الحاقیه قبلی، بیش از ۲ ماه دیگر است. پرسپولیس طبق آن جدول باید تاکنون ۸۲ میلیارد تومان گرفته باشد ولی صحبت از رقمی در حدود ۷۵ میلیارد تومان می‌شود. گویا این تفاوت رقم به دلیل کسوراتی است که در ادامه توضیح می‌دهیم و خود محل بحث بین دو طرف و البته امری برخورنده است.
با هیچ فرمولی این میزان پرداخت در این مدت زمانی را نمی‌توان اتفاقی خوشایند دانست در حالی که مدیران پرسپولیس در زمان خودش می‌گفتند از تیر ۹۷ تا پایان خرداد ۹۸ از محل کارگزار نزدیک به ۶۵ میلیارد تومان بود و تازه باشگاه ناراضی بود و بر سر یکسری مطالبات هم بحث داشتند.
*دست‌های آلوده
متاسفانه قرارداد اولیه پرسپولیس با آتیه داده پرداز به شدت یک سویه و کاملا به زیان باشگاه بود. البته از این جهت ایرادی به طرف مقابل نبود که در راستای منافع خود و سهامدارانش چنان قراردادی را به امضا رساند. فاجعه را در واقع مدیران پرسپولیس و وزارت ورزش و جوانان رقم زدند.
در حال حاضر فقط فکر کردن به یک سوال، خیلی چیزها را روشن می‌کند. آیا کسان دیگری دارای نفوذ و روابط خاص، به عنوان طرف ثالث سود خاصی می‌بردند که امکان امضای قراردادی فراهم آمد که یک شرکت توانست ۳ سال انحصار برندینگ پرسپولیس و کلیه راهکارهای ممکن درآمدزایی را از آن خود کند در حالی که حتی یک ریال تعهد پرداخت نداشته باشد.
اصلا چه طور ممکن است چنین اتفاقی بدون فشار بالادستی یا فساد مدیریتی در طرفی که متضرر قرارداد بود اتفاق فتاده باشد.
*اشتباهات استراتژیک کارگزار در بازاریابی
در این مدت بارها شنیده‌ایم که مدیران پرسپولیس و شرکت کارگزار عنوان کرده اند که با وجود بحران‌های اقتصادی، درآمد ایجاد کرده‌اند و مبالغ را به پرسپولیس داده‌اند. در ظاهر منطق این حرف درست است، اما در واقع حقیقت این نیست. بستر فعالیت شرکت آتیه در محیطی است که این بحران‌ها نه تنها نباید اثر منفی روی آن گذاشته باشد که باید باعث رشد ان شده باشد. طبعا انتظار می‌رفت آن ها در همکاری با پرسپولیس سراغ فعالیت‌هایی چون ارایه خدمات ارزش افزوده و موارد مشابه آن بروند. فضاهایی که با ظهور کرونا و تغییر سبک زندگی، رونق آن ها را شاهد بوده‌ایم. اکنون مردم بیش از هر زمانی به استفاده از خدمات در فضای دیجیتال روی آورده اند. اگر شرکت آتیه داده پرداز، به خاطر حرف‌هایی که زده شد و گوش نکرد و با وجود زیرکی در عقد قرارداد، در روش‌های کسب درآمد به بیراهه رفت، تقصیر آن را نباید به گردن بحران اقتصادی بیندازد. وقتی آن ها با تاخیر بسیار اپلیکیشنی را ارائه می‌کنند که به جای ارائه خدمات، بر پایه تولید محتوا است و دچار مشکل محاسباتی می‌شوند تقصیر خود آن‌هاست آن هم در حالی که فوتبال برای ماه‌ها تعطیل شد.
با ظهور کرونا، جشن و سرور اپلیکیشن‌های ارائه خدمات و فروش اینترنتی آغاز شد. این هشدار و تذکر چند بار به نمایندگان این شرکت داده شده بود. همین حالا در تمام دنیا شاهد ورشکستگی بسیاری فروشگاه‌های زنجیره‌ای و برندهایی هستیم که در عرصه، عرضه مستقیم کالا فعال بودند و حالا در حال فروش اموال و برندهای خود به شرکت‌هایی هستند که در فضای مجازی فعال بودند و رشد و سود عجیب و غریب را تجربه کردند. پس آن چه می‌گوییم روی هوا نیست.
*درآمد پرسپولیس به دلار نصف شد
همان‌طور که گفتیم قرارداد با آتیه به تاریخ نهم ابان ۱۳۹۸ امضا شد. دلار در آن زمان ۱۱ هزار ۱۴۶ تومان بود. درآمد ۱۳۰ میلیاردی پرسپولیس برای خرداد ۱۴۰۰ تا ۱۴۰۱ با این قیمت، معادل ۱۱ میلیون و ۶۶۳ هزار دلار می‌شد. در آن زمان البته کف پرداختی تعیین نشده بود.
الحاقیه در تاریخ ۲۲ اردیبهشت سال جاری امضا شد و با نرخ دلار ۱۶ هزار و ۶۰۰ تومان، درآمد پرسپولیس نه آن ۱۱میلیون دلار که ۷ میلیون و ۸۳۱ هزار دلار بود.
این عدد با نرخ متوسط ۲۴ هزار و ۵۰۰ تومان به ازای هر دلار در حال حاضر ۵ میلیون و ۱۲۲ هزار دلار است. ای کاش مسوولان آتیه وقتی درباره کار شگرف خود در زمان رکود اقتصادی سخن می‌گویند، این معادلات را هم مطرح کنند.
*وقتی عقلای کل، کارگزار را در قرارداد، کارفرمای پرسپولیس قرار دادند
و اما گفتیم درباره ماجرای کسورات هم حرف وجود دارد. این مساله به بخشی از قرارداد مربوط می‌شود که بر اساس آن کارگزار بعد از کسورا مربوط به ماده ۳۸ تامین اجتماعی، مابقی پول را به پرسپولیس پرداخت می‌کند. که برای پرسپولیس عدد معناداری است و از حقوق کارکنان تا بسایری از هزینه‌های جاری آن را پوشش می‌دهد.
در این جا ۲ مساله حقوقی و جایگاهی وجود دارد. این ماده زمانی اجرا می‌شود که یک کارفرما، کاری را به یک پیمانکار می‌سپارد و قرار است، تعهدات مالی خود را اجرا کند. در این زمان درصدی از مبلغی که قرار است پرداخت شود پیش کارفرما می‌ماند. مساله حقوقی این است که پرسپولیس یک کار پیمانکاری را قبول نکرده است که به ازای دریافتی قرار باشد این ماده اجرا شود. از سوی دیگر تاسف بار است که در قرارداد شرکت آتیه به عنوان کارفرمای بالای سر پرسپولیس تلقی شده است. این دیگر اصلا قابل تحمل نیست. به نظر اگر قرار باشد رابطه کارفرمایی و پیمانکاری هم در کار باسد طبق روالی که وجود دارد شرکت آتیه پیمانکار است و پرسپولیس کارفرما. در وافع آتیه نه تنها نباید دست به کسر از مبالغ پرداختی بزند بلکه در حالتی باید یک رقم اضافه‌تر هم بدهد تا بعدا تکلیف آن روشن شود.
جالب است که می‌شنویم بعد از بحث‌های چند ماه قبل هنوز این مشکل وجود ددارد و کارگزار مرتب سر خانه اول خودش می‌رود. چند ماه قبل، این موضوع به تشکیل جلسات در تامین اجتماعی کشید و همان‌جا اعلام و بعد نامه رسمی زده شد که اجرای این ماده شامل حال پرسپولیس نمی‌شود و اگر هم بشود، کارگزار نسبت به پرسپولیس، جایگاه کارفرمایی ندارد ولی خب از طرف کارگزار هم مطرح می‌شود که چون یک شرکت بورسی است باید این مسایل به شکلی پیش برود که برای آن ها مشکل ساز نشود. البته باید دید وقتی آن همه عقل کامل در هنگام عقد قرارداد و الحاقیه حاضر بودند، چرا فکری به حال این موضوع نکرده بودند.
*پرسپولیس این بار هم امتیاز می‌دهد؟
حالا صحبت از این است که بعد از کش و قوس‌های بسیار در یک ماه و نیم اخیر قرار است این ماجرای با الحاقیه دوم جمع و جور شود. باشگاه پرسپولیس در اوایل ماه بهمن نامه‌ای به وزارت زد تا به عنوان حَکَم برای فسخ و اقاله این قرارداد ورود کند. گویا استدلال مطرح شده هم بر تضییع حقوق و شأن باشگاه استوار بوده است. این درخواست از آن جا صورت گرفت که در الحاقیه آمده بود وزارت، نهاد مورد وثوق و قبول دو طرف برای حل دعواها خواهد بود. در نهایت بعد از به نتیجه رسیدن تمام رایزنی‌ها و جلسات، چند روز قبل جلسه‌ای با حضور همه طرف‌ها در وزارت برگزار می‌شود و حتی گفته‌اند که شخص وزیر هم در آن حضور می‌یابد. رییس هیات مدیره و مدیرعامل پرسپولیس منتظر فسخ بودند که همه چیز تغییر می‌کند و تصمیم به ادامه همکاری گرفته می‌شود. از روز گذشته هم این بحث قوت گرفت که الحاقیه دومی برای حل و فصل اختلاف‌ها امضا خواهد شد.
بار قبل پرسپولیس برای این که بتواند، کف رقمی برای قرارداد تعیین کند که یک امر بدیهی و به شکل باور کردنی جامانده بود، یکسری امتیازات را واگذار کرد که از جمله آن ها از دست دادن تمام اختیاراتش در حوزه رسانه‌های وابسته به خود بود و در واقع دست باشگاه از این امر قطع شد. باید دید آیا این بار هم مجبور به دادن امتیازات بیشتر می‌شود یا این که قرار است بالاخره با یک قراردادی روبه رو شویم که بتوانند با آن مسالمت‌آمیز کار کنند. البته در این مدت باشگاه خواهان آن شده بود که شرکت آتیه اقساط مربوط به ماه فروردین و اردیبهشت را پرداخت کند که با آن مخالفت شد و رقمی بالغ بر ۲۸ میلیار تومان را شامل می‌شد که البته با آن مخالفت شد. همکاری که قبل از این برای پرداخت وجوه مربوط به بهمن و اسفند انجام شد تا مطالبات برانکو پرداخت شود.
به هر حال باید دید این قرارداد با چند الحاقیه دیگر به یک قرارداد منطقی بدل می‌شود و آیا تا پایان عمر آن تا پایان فصل ۱۴۰۳-۱۴۰۲ ادامه پیدا می‌کند؟ آیا الحاقیه جدید یک سال دیگر به این قرارداد می‌افزاید؟ آیا اصلا الحاقیه جدید در کار خواهد بود یا همه چیز در آخرین لحظه تغییر می‌کند؟
